..Εννιά με δύο..

..::Don't you love her madly?::..
Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007
"Together we stand, divided we fall"
Σειρές από ασπρόμαυρα πλακάκια, ραγισμένα τόπους – τόπους. Με σημάδια σκουριάς οι παλιές βρύσες. Μοναχικές σταγόνες ορίζουν τον χρόνο με αραιή αλλά αδιάκοπη ροή. Ο καθρέφτης είναι σκονισμένος. Τον καθαρίζει ίσα για να δει τον εαυτό του ολόκληρο. Και βλέπει. Ένα κεφάλι με αραιωμένα ξανθά μαλλιά. Ένα πρόσωπο στρογγυλό με ρυτίδες στις άκρες των χειλιών. Κάτι μάτια που χάσανε χιλιάδες χρόνια πριν την στρογγυλάδα τους. Είναι κουρασμένο. Ένα πλάσμα ταλαιπωρημένο. Έχει έρθει η ώρα του. Την προηγούμενη νύχτα αποχαιρέτησε τους ομοίους του. Πάνω στο βουνό, κρυμμένοι όλοι τους σε ρίζες ξεραμένων θάμνων ρουφήξαν τις τελευταίες σταγόνες. Μετά κίνησε για την τελευταία πτήση πάνω από την πόλη. Πάνω από τα φώτα και ίσια μέσα στα σύννεφα. Αποχαιρέτησε δρόμους και γωνιές. Δεν αισθανόταν λύπη. Ήταν φοβερά κουρασμένο.
Όλα αυτά τα χρόνια, σειρές από χαμένες ψυχές. Άλλες τις διάλεγε αυτό, άλλες τις άφηνε για τον σκοτεινό του αδερφό. Δεν χρειαζόταν να τον καλέσει. Το αόρατο σκοινί που τους έδενε τον ειδοποιούσε αυτό. Με ένα ενοχλητικό τράβηγμα. Μια διαπεραστική μυρωδιά, αψιά σαν μανιτάρι. Και ο αδερφός του ήταν δίπλα του. Τον κοιτούσε με μάτια σκούρα, αντιπαραβολή στο δικό του απαλό είδωλο. Έπιανε την χαμένη ψυχή από το χέρι και χανόταν στον ουρανό. Λυπόταν όταν συνέβαινε αυτό. Εκείνο τις ταξίδευε προς την Ανατολή, τις αγκάλιαζε. Είχαν πολλά κοινά με τον σκοτεινό του αδερφό. Αλλά όλα αντίθετα, καθρέφτης γυαλισμένος με αιχμηρές γωνίες.
Έσκυψε το γερασμένο κεφάλι του. Ο νιπτήρας με το ραγισμένο μάρμαρο σαν να του μιλούσε. Κοίταξε γύρω του. Το παλιό σπίτι που τον φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια – σε όρους ανθρώπινους ισοδυναμούσαν με μέρες, έτριζε στον αέρα. Το πάτωμα, ξύλινο και μεριές – μεριές φαγωμένο από σκώρο βογκούσε απαλά. Όλα θρηνούσαν γύρω του. Μα αυτός δεν ένιωθε λύπη. Ήταν κουρασμένος.
Περίμενε να έρθει η ώρα. Να νιώσει το τέντωμα του σχοινιού, την μυρωδιά.
Οι σταγόνες έπεφταν αργά, ανακατωμένες με σκουριά. Θυμήθηκε την μόνη ψυχή που τον ακολούθησε θελημένα. Τα μαλλιά της, μακριά και παράξενα πως ανέμιζαν καθώς πετούσαν ανατολικά. Αφηρημένα, σκούπισε τα χέρια του στα μάτια του. Αν ήταν ανθρώπινο πλάσμα θα είχε δάκρυα εκεί. Μα δεν ήταν.
Ένιωσε το τέντωμα. Σηκώθηκε όρθιος και αντίκρισε τον σκοτεινό του αδερφό. Τον πήρε από το χέρι και σταθήκαν μπροστά στον μισά ξεσκονισμένο καθρέφτη. Το σκοτεινό του μισό καθάρισε και την δική του πλευρά.
Άπλωσαν ταυτόχρονα τα χέρια τους μπροστά. Δύο εγχειρίδια με αστραφτερές λάμες υλοποιήθηκαν ταυτόχρονα στις χαραγμένες τους παλάμες.
Γύρισε και ξεκίνησε να κόβει την ρίζα του σκοτεινού αδερφού του. Αίμα σκούρο, κίτρινη χολή και μυρωδιά μήλων, μανιταριών χωμένων βαθιά στο δάσος. Δεν μπορούσε να δει ή να μυρίσει τον εαυτό του. Μα φανταζόταν πως στο τέλος, στο βάθος γινόντουσαν ίδιοι.
Πονούσαν και ο πόνος ήταν πιο έντονος όσο τελείωναν με την μια ρίζα και ξεκινούσαν την άλλη. Σφίγγαν τα δόντια και συνεχίζαν. Το σπίτι γύρω τους, οι τοίχοι, το ξύλινο πάτωμα, τα ασπρόμαυρα πλακάκια συντονιζόντουσαν σε μια ψαλμωδία. Οι άνθρωποι θα νιώθαν απλά έναν δυνατό άνεμο πάνω από την πόλη.
Μόνο ο καθρέφτης έστεκε ασάλευτος. Και έδειχνε ξεδιάντροπα τα δυο πλάσματα να κόβουν τα φτερά τους. Κάτι μακριά, κιτρινισμένα λευκά φτερά, με άκρες ξεφτισμένες. Όταν έπεσαν στο πάτωμα γίνανε σκόνη. Και τα δυο μισά του ίδιου έκπτωτου αγγέλου, καταδικασμένα σε αιώνια συλλογή χαμένων ψυχών αναστέναξαν χωρίς ήχο. Ελεύθερα. Άγγελοι πια. Ένα πια.

Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το "Hey you" των Floyd.
posted by sorry_girl @ 10:50 π.μ.  
22 Comments:
  • At 11:26 π.μ., Blogger par...alogos said…

    Καλημέρα!!!
    Αντε κι εγώ μια φορά να postάρω πρώτος!!!

    O brother, where art thou?

     
  • At 11:39 π.μ., Blogger Trilian said…

    :(((

     
  • At 11:41 π.μ., Blogger Epsilon said…

    Ανατριχιαστικά δυνατό. Έχει μια λύτρωση στο τέλος που θεωρώ ότι είναι απαραίτητη. Καλημέρα κοριτσάκι!

     
  • At 11:55 π.μ., Blogger sorry_girl said…

    @dimitris:
    Χιχι μπράβο παιδάκι!
    Ακριβώς αυτό..που είσαι αδερφέ;
    @trilian:
    Γιατί λύπες καλό μου;
    Ήταν η ώρα του να ξεκουραστεί..
    @epsilon:
    Καλημέρα φιλενάδα!
    Σ΄ευχαριστώωω!
    ;)

     
  • At 12:32 μ.μ., Blogger the Idiot Mouflon said…

    Άει στο καλό! Πάει ο "μονόλογος του καθρέφτη"... και τον μαγείρευα επτά χρόνια στην κούτρα μου.

    Κα-υ-λημέρες...

     
  • At 12:45 μ.μ., Blogger zero said…

    Πολυ καλο το ποστ.

     
  • At 1:02 μ.μ., Blogger sorry_girl said…

    @agrino:
    Γιατί πάει ρε συ;
    Ίσα ίσα που πρέπει να το δεις σαν πρόκληση και να ξεκουνηθείς επιτέλους!
    Καλημέρες και φιλιά!
    @zero:
    Ευχααριστώ ζερούλη!(ναι είμαι στις καλές μου σήμερα χαχα!)

     
  • At 1:35 μ.μ., Blogger The Motorcycle Boy said…

    Τα κομμένα φτερά αγγέλων με ανατριχιάζουν, ακόμα κι αν τα βλέπω στο Δόγμα ή στους Χ-ΜΕΝ.
    Ο τίτλος του ποστ σου ήταν σύνθημα της μεγάλης Λίβερπουλ πριν το χρησιμοποιήσουν οι βρωμο-Φλόυντ. Α, μα πια -με ρημάξατε πάλι μαζί τους!

     
  • At 2:59 μ.μ., Blogger numb said…

    σου στέλνω διαδικτιακές καλησπέρες, γιατί πάει καιρός από την τελευταία φορά

     
  • At 3:52 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Όταν αγαπημένη μου ταινία είναι "τα φτερά του έρωτα" του Βέντερς συμπεραίνει κανείς ότι το θέμα που διαπραγματεύεσαι μου είναι πολύ οικείο και αγαπημένο.

     
  • At 5:50 μ.μ., Blogger Erwtas Stomaxhs said…

    εγώ πάλι βρίσκω τους αγγέλους χωρίς φτερά πολύ πιο ερωτικούς...
    ;-)

     
  • At 9:45 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    παράξενα, μυστήρια ωραίο.

     
  • At 12:07 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Πολυ ωραιο.Αν ανεβαζες και το κομματι ακομα καλυτερα...

     
  • At 4:17 π.μ., Blogger Balidor said…

    Κλασσικός φίνγκο αυτός !


    ΠΟΛΥ όμορφο ποστ,
    ανατρίχιασα βρε!
    Πώπωωωωωωω, πολυ μου άρεσε...
    μπορώ να πω οτι μου έδωσες κι έμπνευση !

     
  • At 1:28 μ.μ., Blogger Παπαρούνα said…

    In the shadow I'll clip your wings
    And I'll tell you I love you
    In the heat of the morning

     
  • At 6:01 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Αφου ειμαι music addict τι να κανω?Λιτσαρω απο παντου.

     
  • At 10:49 π.μ., Blogger Unknown said…

    πάντα προτιμούσα να είμαι στη γη απ'το να έχω φτερά.Πολύ ωραίο κείμενο σόρρυ.πολύ.

     
  • At 10:56 π.μ., Blogger M&M said…

    Δεν έχω παρά να πω ότι το κείμενό σας είναι, για μια ακόμη φορά, ανατριχιαστικά ζωντανό! Καλημέρα και καλή εβδομάδα! :-)

     
  • At 10:58 π.μ., Blogger sorry_girl said…

    @Mboy:
    Κι εμένα με ανατριχιάζουν..αλλά δεν τα 'παμε; Γι΄αυτό τα γράφουμε, για να τα ξορκίζουμε.
    Χεχε καιρός ήτνα να σκιαχτείς κι εσύ λίγο!
    @numb:
    Καλημέρα λοιπόν!
    @σεξ+πυρ:
    ;)
    @erwtoλατρεία:
    Τσακισμένοι άγγελοι ε;
    Με λερωμένα απομεινάρια φτερών;
    Ε ναι!
    ;)
    χιχι φιλιά ρε!
    @ροίδης:
    Ευχαριστώ πολύ-πολύ!
    @fingo:
    Άμα ήξερα να παλέψω τον κώδικα μες στο κείμενο θα το ανέβαζα..αλλά για τώρα αρκέσου στο στιχάκι!
    χιχι!
    @balidor:
    Ε μα ναι κλασικό αίτημα fingo!
    Σ΄ευχαριστώ καλό μου, χαίρομαι που σου βγαίνει εικόνα από αυτό!
    ;)
    @παπαρούνα:
    ;)
    Ξέρω!
    @fingo:
    Το ξέρουμε πουλάκι μου, σε πειράζουμε χεχε!
    @cherry:
    Ευχαριστώ κοριτσάκι!Ελπίζω να αισθάνεσαι καλύτερα!
    Κι εγώ ππροτιμώ τη γη.Κι ας μυρίζει κάτι ώρες περίεργα!

     
  • At 11:00 π.μ., Blogger sorry_girl said…

    @collateral:
    Γράφαμε μαζί!
    Καλή εβδομάδα και σε εσάς και ευχαριστώ σας ιδιαιτέρως!
    Χαίρομαι που σας άρεσε!

     
  • At 11:13 π.μ., Blogger alexis said…

    ανατριχιαστικά γλαφυρό!

     
  • At 1:39 μ.μ., Blogger sorry_girl said…

    @thrills&chills:
    Πολύ με αρέσει που σας αρέσει!

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 ..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 
eXTReMe Tracker

Web This Blog
About Me


Name: Sorry girl
Home: Athens, Greece
About Me: "Δεν την πιστεύω απ'το Άργος τη γενιά σας , Λίβυες μοιάζετε δεν μοιάζετε ντόπιες , ο Νείλος μόνο θα έβγαζε παρόμοιες . Ή μοιάζετε με Κύπρισσες που χάραξε καλός τεχνίτης . Ή με Ινδές , στα σύνορα της Αραπιάς , όπως ακούω - που σελώνουν για αλόγατα καμήλες . Κι αν είχατε τόξα θα σας παρομοίαζα με τις αβάτευτες και αντροφόνες Αμαζόνες." Αισχύλου "Ικέτιδες"
See my complete profile

Previous Post
Archives
Links
Ιστορίες της πόλης. Που είναι όμορφη μόνο τα βράδια.