..::Don't you love her madly?::..
| Τρίτη, Ιανουαρίου 09, 2007 |
| "Oh then I' so sorry father.." |
Νύχτα. Νύχτα τη νύχτα. Χαράζει. Κρύο. Κάτι εργάτες ανάβουν φωτιά έξω από την οικοδομή. Κατεβαίνω το δρόμο. Δεν φόρεσα κάτι ζεστό από πάνω. Που πάω; Δεν έχει σημασία, προχώρα. Τους βλέπω να ζεσταίνουν τα χέρια τους. Μυρίζει καμμένο λάστιχο σαν κι αυτά που έκαιγαν γύρω από τις σκηνές να μην πλησιάζει τίποτα. Με την άκρη του ματιού πιάνω περαστικές σκόνες να αιωρούνται. Ψάχνω τσέπες. Προσπερνώ χαρτιά διπλωμένα, ταυτότητα, στυλό. Βρίσκω τσιγάρα. Είμαι πάλι 17 χρονών. Κόβω τα μαλλιά μου κοντά, να μείνει μόνο ένας πόντος δεξιά και μια τούφα αριστερά. Τα υπόλοιπα όρθια. Ξαναμικραίνω και γελάω λιγότερο. Πάλι δανείζομαι αγκαλιές, παλεύω να πείσω για επιστροφές και ποτέ δεν γίνονται δεκτές. Σιγοψιθυρίζω κάτι για τους ερωτευμένους σχιζοφρενείς, για ακροβάτες και μηχανές που σέρνουν τη νύχτα. Νύχτα τη νύχτα. Ο δρόμος ισιώνει, μακραίνει. Ήταν λέει. Η συνάντηση στην γωνία όπως τόσα χρόνια. Πίσω μου με σταυρώνουν να πάνε όλα καλά. Και δεν έχω καν την αντοχή να πω ότι δεν έχει σημασία πως θα πάνε. Αρκεί να πάνε. Εγώ το ξέρω, εγώ το έχω λύσει, εγώ το πιστεύω. Πως θα πάω βόρεια, γιατί ο Νότος δεν μου πάει. Δεν αντέχω τη ζέστη ρε φίλε. Ακούς έτσι; Κάτσε να δεις τι γινότανε. Θυμάσαι τότε που είχες φέρει εκείνη την σακούλα από την Ξάνθη; Και καθόμασταν βράδυ μέσα στ’ αμάξι με τα παράθυρα σφαλιστά; Πως γελάγαμε; Σαν να μην υπήρχε περίπτωση να ξημερώσει. Ρε συ δεν χώραγα. Ούτε τότε, ούτε τώρα.
Πολύ πρωί, τρένο για Μοναστηράκι. Δουλειά μέχρι το μεσημέρι και μετά μπύρες στους Διόσκουρους μέχρι που σουρούπωνε. Κάτι κουβέντες για ηχογράφηση θυμάσαι; Δεν είχε τόσο κόσμο τότε. Ήταν πιο ήρεμες αυτές οι γειτονιές. Μέσα στου Ψυρρή υπήρχαν μόνο κάτι μικρές βιοτεχνίες, μαγαζιά με φτηνά χαρτιά, αποθήκες και πουτάνες. Κάτι γερασμένες πουτάνες με ένα τσιγάρο μόνιμη προέκταση της νύστας τους. Κι όταν γυρνούσα φορτωμένη με κέρναγε τυρόπιτα και καφέ. Καμάρωνε που με είχε μαζί του, στο μαγαζί. Που με αγκαλιάζανε οι μεταφορείς, οι σιδεράδες, οι οδηγοί. “Η κόρη μου ρε, είδες πόσο μου μοιάζει;” Και όλοι μου χαϊδεύανε το μάγουλο και κλείνανε το μάτι. Αν του πηγαίναν κόντρα θα τους έσκιζε στο τάβλι και δεν έλεγε να πληρώνουν όλο αυτοί. Όταν μεγάλωσα με κέρναγε μπύρες. Και καμάρωνε. ”Η κόρη μου ρε, είδες πόσο μεγάλωσε; Κούκλα είναι και έχει και μυαλό εε; Πρώτη μαθήτρια είναι”. Όταν σε είδε για πρώτη φορά, ήταν εκεί στο ίδιο μαγαζί. Μπήκε και συννέφιασε. Κατάλαβε. Σου έδωσε το χέρι να σε μετρήσει κι από τότε σε μέτραγε λειψό. Λίγο. “ Τι έγινε αλλάξατε μαλλιά με την κόρη μου ρε, ανάποδα τα ‘χετε ο ένας μακριά η άλλη κοντά!” Περάσαν τα χρόνια έφυγα από το σπίτι. Και τα καλοκαίρια που γύρναγα κατέβαινα να δουλέψω και πια μου έδινε τσιγάρα από τα δικά του. “Έλα πάρε τώρα τσιγαράκι, που δεν βλέπει η μάνα σου και πες μου πέρασες κανα μάθημα ή όλο στα μπαρ είσαι; Κάτσε έρχεται ο Χρήστος ο μεταφορέας. Έχασε την γυναίκα του στο είπα;
-Να ρε, η κόρη μου είδες είναι και φοιτήτρια τώρα.”
Ακόμα εκεί είμαι μπαμπά. Μόνο που δεν βλέπει κανείς. Και σου κλείνω το μάτι, σε κερνάω ένα τσιγάρο από τα δικά μου και κάτσε να δούμε μπάλα. |
posted by sorry_girl @ 2:58 μ.μ.  |
|
| 18 Comments: |
-
Ωριμάζεις όταν:
Συγχωρείς τον πατέρα σου.
-
Είναι κομμάτι του DNA σου, βρίσκεται μέσα σου, ξέρεις…
-
Δεν μπορώ... δεν κατέχω αρκετά
-
-
@στέφανος:
Χαίρομαι πολύ που κατάλαβες οτι αυτό παλεύω να κάνω..
;)
@barouak:
Το ξέρω μωρέ vita mi..!
@agrino:
Δεν κατέχεις αλλά ξέρεις.Και ξέρω οτι ξέρεις!
;)
@αθεοφοβος:
Κι εμένα με το σχόλιό σου!
-
Κείμενο-έκπληξη,αλήθεια..
Όμορφα και γόνιμα νοσταλγικό.
:):):)
-
το ότι είσαι από τις αγαπημένες μου το ξέρεις, το ότι είσαι από τις πιο αληθινές στο λέω τώρα...
-
@M:
Η αλήθεια είναι οτι το ξεκίνησα πιο θυμωμένα αλλά στην πορεία μαλάκωσε από μόνο του. Σάμπως με ρωτάει;
Μάκια
@ερωτολατρεία:
Τι να πω μωρέ;Μόνο να βγάλω τον σκασμό μου πρέπει μ' αυτά που λες..
Φιλιά και εις αντάμωσιν!
-
Sorry_girl το να ξέρεις ότι το κάνεις είναι μισή επιτυχία
-
Ωραίο, μου κάνει κάτι σαν κλείσιμο ενός κύκλου.
-
Να είστε καλά Sorry! Μόλις μου υπενθυμίσατε πόσο τραγικά αδιάφορος έχω γίνει! Μου θυμίσατε την αξία του κερδίζειν και του χάνειν, του χάνειν και ξαναβρίσκειν!
Θαίνκ γιου
-
Είδες τί ωραία που είναι όταν ένα ένα τακτοποιούνται τα ζητήματα; μ'άρεσε το κείμενο και η ουσία του με άγγιξε.
Μπράβο!
-
"Ρε συ, δε χώραγα. Ούτε τότε, ούτε τώρα".
Με καλύψατε.
-
Σαν να συζηταμε εν μεσω καφε(ουτε καν κρασιου..)Αγγιζει ευαισθητες χορδες ολων μας λιγο ως πολυ.
-
όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας ;)
-
@στεφανος:
Σ΄ευχαριστώ μωρέ!
;)
@σεξπυρ:
Κύκλοι ανοίγουν,κλείνουν και ξανακλείνουν!
@collateral:
Μην νομίζετε, μια από τα ίδια κι από δω..
@epsilon:
Ευχαριστώ κοριτσάκιι!
@thrills@chills:
Αυτό είναι το θέμα μιας ολόκληρης πορείας.Το δε χωράω δηλαδή.
@pj:
Τα΄παμε δεν τα΄παμε;
Άντε να βάλουμε κανα κρασάκι τώρα μπας και αλλάξει ο αέρας..!
@bitch girl:
Ε μα τα 'χει πει όλα ο Αγγελάκας εε;!
;)
-
θα θελα πολλά πράγματα στη ζωή μου
κι ένα από αυτά είναι πως,
θα θελα πολύ να ξαναγεννιόμουνα...
αλλά όχι από γονείς,
όχι από τους ίδιους,
ούτε από άλλους,
θα 'θελα να μουν μόνος μου,
να μην είχα ρίζες πουθενά,
να μη κουβαλούσα ενοχές,
ούτε και τύψεις,
να μην λυπόμουνα κανένα,
να μάθαινα μόνος μου τα πάντα από την αρχή,
να ζούσα ελεύθερος από μικρό παιδί,
να μην υπήρχε προστασία καμμιά
κι τυχόν τελικά πέθαινα,
θα θελα πολύ να ξαναγεννιόμουνα...
αλλά όχι από γονείς,
όχι από τους ίδιους,
ούτε από άλλους,
θα 'θελα να μουν μόνος μου,
να μην είχα ρίζες πουθενά,
να μη κουβαλούσα ενοχές,
ούτε και τύψεις,
να μην λυπόμουνα κανένα,
να μάθαινα μόνος μου τα πάντα από την αρχή,
να ζούσα ελεύθερος από μικρό παιδί,
να μην υπήρχε προστασία καμμιά
κι τυχόν τελικά πέθαινα,
θα θελα πολύ να ξαναγεννιόμουνα...
-
"ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε μόνο μια ιστορία.."
Οι ενοχές είναι το μεγαλύτερο κομμάτι.
|
| |
| << Home |
| |
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
Ωριμάζεις όταν:
Συγχωρείς τον πατέρα σου.