 |
..::Don't you love her madly?::..
Τετάρτη, Μαρτίου 28, 2007 |
Waiting for Godot |
Πιάνω να γράψω. Και τώρα τελευταία θέλω μόνο με κόκκινο. Να γράφω. Και να βλέπω. Κι αν μπορούσα να δω την αύρα μου θα ήθελα να ήταν κόκκινη. Ένας στρόβιλος μαυροκόκκινος στην άκρη του μυαλού μου. Όπως εκείνος στο κατάστρωμα που έρχεται ξαφνικά απ’ τα ανοιχτά και βρέχει τους ανυποψίαστους. Μα σήμερα θαρρώ πως θέλει θράσος για να καμώνεσαι τον ανυποψίαστο. Θέλω να πω, πως γίνεται; Αυτή η συνήθεια των χρόνων που κρατάει τους ανθρώπους κοντά. Και ενώ δεν έχουν πια τίποτα να πουν, προτιμούν να μένουν κοντά και φυσικά όχι δίπλα. Κι ας γνωρίζουν όλοι αυτοί που τους δένει το αίμα πως είναι τρελό αυτό. Κι ας χαράζουν και την δική τους πορεία πια με βάση την έλλειψη. Και το χειρότερο είναι πως αυτή η γνώση είναι τόσο αρχαία, τόσο βαθιά θαμμένη που είναι σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις πόσο μπορεί να σε κατευθύνει. Μου λες πως είμαι μάτια μου πόλη μενεξεδένια και πως αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ και δύο σκόρπια κομμάτια στίχων τριγυρνάνε στα δόντια μου. Πιάνω να γράψω λοιπόν. Χωρίς την πραγματική ανάγκη. Απαλλαγμένη από ύπνο βαθύ. Τώρα τελευταία παλεύω τραγουδάκια να πω. Να γράψω στιχάκια. Απλά. Και βγαίνουν. Και χαίρομαι. Βλέπω τον ίδιο κόσμο κάθε μέρα. Και ανατριχιάζω με τις κρυμμένες νευρώσεις. Σε θυμάμαι να σκίζεις μικρές- μικρές λωρίδες χαρτί. Με έπιανε ένας φοβερός τρόμος στην θέα του σωρού που ψήλωνε στα πλάγια του γραφείου σου. Τώρα απέναντί μου κάθεται μία που αισθάνεται πως όταν βλέπει συνδετήρα, μια εσωτερική φωνή της λέει να τον σπάσει. Καμιά φορά σκέφτομαι πως αν κάθε πρωί μας ταΐζανε λαξατόλ ο κόσμος θα ήταν πιο ευχάριστος μετά. Και με πιάνει ένα απίστευτο γέλιο. Και μετά ξαναδιαβάζω Μπέκετ. Και απορώ που κάθε φορά αναρωτιέμαι μήπως αυτή είναι η φορά που θα έρθει τελικά ο Γκοντό. Και όταν βλέπω τι έγραψε στον τάφο του ο Μπουκόφσκι με πιάνει περισσότερο γέλιο. Don’t try. Απλό δεν είναι; Μα είναι ξεκαρδιστικό..
Estragon: What about hanging ourselves? Vladimir: Hmm. It'd give us an erection. Estragon: (highly excited). An erection! Vladimir: With all that follows. Where it falls mandrakes grow. That's why they shriek when you pull them up. Did you not know that? Estragon: Let's hang ourselves immediately! |
posted by sorry_girl @ 10:42 π.μ.  |
|
9 Comments: |
-
Αμ και συ διαβάζεις αυτόν τον Μπέκαμ . Cosmopolitan να διαβάζεις και να βλέπεις τηλεόραση – πολύ τηλεόραση .
-
Ειδικα ειδησεις του Star.Οι καλυτερες... :P
-
Η παράνοια που βαφτίσαμε λογική μας αγάπησε κι η λογική που ποτέ δεν γνωρίσαμε μας γράφει στα αρχίδια της.
Μακριά από τηλεοπτικές λοβοτομές. Κάνει καλό στην εξουσία.
-
Δεν σε κόβω να μπορείς να ξεφύγεις από τον Μπέκετ και να βυθιστείς στην αθλιότητα. Γράφεις μουσικές και λόγια; Πολύ καλό! Ελπίζω να καταφέρεις να τα δώσεις στο κόσμο. Αφού μιλάμε για τραγούδια, δεν κοιτάς λίγο στο δικό μου; Σε περιμένει κάτι.
-
περιμένοντας τον Γκοντό...
-
"Ματαιότης Ματαιοτήτων, τα Πάντα Coca-Cola"
Ηλίθιο Αγρινό.
-
Το προηγούμενο ποστ σου με αφησε λαλακα... Καλη συνέχεια. Δ.
-
ESTRAGON: We are all born mad. Some remain so.
-
Αν θέλαμε να έρθει, θα το είχε κάνει... Σε κάτι τέτοιους τύπους, αρκεί μια πρόσκληση.
|
|
<< Home |
|
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
|
|
|
Αμ και συ διαβάζεις αυτόν τον Μπέκαμ . Cosmopolitan να διαβάζεις και να βλέπεις τηλεόραση – πολύ τηλεόραση .