..::Don't you love her madly?::..
| Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2006 |
| "Aχ πολλαπλασιασμένο.." |
Μουντά. Είναι έξω. Μέσα κάνει κρύο. Ένα καινούριο τραγουδάκι από τον Παπάζογλου. Κάτι για στιγμές και ροζ χρώματα της αυγής. Κι ένα παλιό από την Μάνου. Κάτι για ζευγάρια και τέντες και μπαλκόνια και απογεύματα. Οπότε κλείνει ο κύκλος. Κάπου μέσα του είχε και φρίκη, είχε και σπασμένα μπουκάλια. Και εικόνες από βράδια με ψύχρα που τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια της απέναντι έριχναν μια αναιμική αύρα και στο δικό μου μπαλκόνι. Και σ’ έπιανε μια μελαγχολία. Και εγώ έλεγα, δε θα τα καταφέρω ποτέ να σε παρηγορήσω. Και δεν τα κατάφερα τελικά. Τώρα μισή. Και ολόκληρα μοναχική. Σήμερα το βράδυ λέω να πάω σινεμά. Να δω ένα αστυνομικό, να πιω την πορτοκαλάδα μου χωρίς ανθρακικό- πάντα με πείραζες γι’ αυτό και στο διάλειμμα να μη βγω από την αίθουσα. Γιατί δεν το αντέχω αυτό. Οι άδειες αίθουσες του σινεμά μου φέρνουν μελαγχολία. Όπως και οι άδειες ταβέρνες σε επαρχιακούς δρόμους. Πάντα θέλω να μπω μέσα και να πιάσω κουβέντα με τον ιδιοκτήτη που κάθεται μόνος ή παρέα με το γκαρσόνι και πίνουν να περάσει η ώρα. Να τους πω κάτι, για τον καιρό, για τον Ολυμπιακό, δεν έχει σημασία οτιδήποτε. Να σπάσει η ησυχία της αίθουσας. Που τι περίεργο; Πάντα είναι ίδιες. Με ξύλινη επένδυση στους τοίχους και ένα τζάκι στο κέντρο. Και στην κουζίνα καπνίζει πικρά μια Σβετλάνα ή μια Χάιντι. Σβετλάνα σημαίνει νομίζω αυγή. Και να που θα ξανανοίξει ο κύκλος.Από την αυγή δεν ξεκίνησα;
Λέω να αλλάξω θέμα. Χτες είδα στον ύπνο μου ότι ..
Δεν ήσουνα εσύ, δεν ήταν κανείς. Σηκώθηκα με μάτια πρησμένα.
Κάτσε να στρίψω ένα τσιγάρο να σου πω και την συνέχεια.
Δεν έχει αξία όμως. Αυτές όλες οι λέξεις συγκεντρώθηκαν πάνω από το κεφάλι μου και καίγονται σιγά. Και κάθε φορά λέω ότι θα τις σβήσω βίαια και κάθε φορά επιμένουν. Αλλάζουν δέρμα, αλλάζουν μαλλιά και να τες πάλι εδώ. Πεθύμησα ένα λούνα παρκ μόνο με συγκρουόμενα. Και θάλασσα. Και κρύο καφέ σπαστό, να είναι χειμώνας και να κολλάει η υγρασία στα μαλλιά μου. Ή να είμαι πάλι δέκα χρονών και να νομίζω ότι πετάω, δεν έχει σημασία που είναι μόνο μέχρι το τέλος της σκάλας. Τον πατέρα μου να μου λέει το μόνο παραμύθι που ήξερε αυτό με την αρκούδα και πάντα να τον παίρνει ο ύπνος πριν το τελειώσει. Ποτέ δεν έμαθα τι γινόταν στο τέλος. Τον παππού μου να με πηγαίνει τη μόνη βόλτα που άντεχαν τα άρρωστα πόδια του. Μέχρι το ποτάμι, να μου δείχνει το βράχο ή του Κατή τον πεύκο από όπου έπεσε κάποια γιατί δεν ήθελε να παντρευτεί τον τσιφλικά. Ποτέ δεν έμαθα τι υπήρχε μετά το ποτάμι. Εσένα να μου κλαις ότι δε σε πήγα ποτέ στο χωριό να κουκουλωθούμε κάτω από τις βαριές κουβέρτες και να ακούμε στο σκοτάδι τα τρένα να περνάνε και να τρέμει το σπίτι ή τις νταλίκες να βουίζουν μακριά στην εθνική και να μου ζεσταίνεις τα πόδια με γκρίνια που είναι πάντα παγωμένα. Ποτέ δεν έμαθα γιατί μόνο όταν κοιμόμασταν μαζί πάγωναν τα πόδια μου.
Θα βρέξει. Να ντυθείς καλά ε; |
posted by sorry_girl @ 2:10 μ.μ.  |
|
| 23 Comments: |
-
-
Mούσκεμα γίναμε...
Από τα αίματα στα ψέματα...
Τέρμα τα φοβισμένα βλέμματα...
Τώρα μόνο μάτια πρησμένα...
Εάν το θέλεις έτσι... τι να πω...
Πάντως είναι εξίσου καλό το γράψιμο!
-
@cherry:
Μάλλον ό,τι θυμήθηκα κι εγώ εε;
@sigmund:
Ψέμματα δεν είχε πουθενά!
Θέλω;χμμμ..%$!@#$!%
ευχαριστώ.
-
Ωραίες οι εικόνες του χωριού, πάντα ζήλευα αυτούς που έχουν ένα χωριό να τους περιμένει.
Κι εμένα μου ΄ρθε στο μυαλό εκείνη η ατάκα που έσερνα για μήνες
"Ψεματα, ψέματα, ό,τι κι αν πεις πάλι ψέμα θα είναι"
Μην με παρεξηγήσεις ίσως μου φταίνε πολλά αυτές τις μέρες...
αλλά γιατί να ανησυχείς αν θα κρυώσει?
αρκετά με το γαμημένο χτες, αν του άξιζε θα ήταν σήμερα.
Και πάλι δεν ξέρω, μερικές στιγμές πονάνε, με μελαγχόλησες, ανάβω τσιγάρο και σε φιλώ.
-
Ανεβάσαμε
Ανεβάσαμε την τέντα στο μπαλκόνι,
ανεβάσαμε και λίγο τα ρολά.
Κι ένας ήλιος στο δικό σου παντελόνι
κάτι μου 'κανε και γέλασα τρελά
και τραλαλά και τραλαλά.
Δε με νοιάζει που τραβάμε και πώς ζούμε,
δε με νοιάζει που δεν κάναμε λεφτά.
Την αγάπη μια ζωή θ' απομυζούμε
και στους δρόμους θα φιλιόμαστε κλεφτά.
Ανεβάσαμε την τέντα στο μπαλκόνι
κι όλα, μάγκα μου, ωραία και καλά.
Ανεβάσαμε στ' αμάξι την κεραία,
ανεβάσαμε και τ' άστρα στο καπό.
Κι όπως ψάχναμε τα λόγια τα μοιραία
κάτι μ' έπιασε και σου 'πα "σ' αγαπώ"
και πω-πω-πώ και πω-πω-πώ.
Από τον κύκλο τραγουδιών των Κραουνάκη Νικολακοπούλου "Δεν έχω ιδέα" (1989). Στο "Ανεβάσαμε" η Νικολακοπούλου δεν ήταν μόνο στιχουργός αλλά και συνθέτρια και ερμηνεύτρια.......
Ετσι σ'αγαπησα και σ'αγαπω Μ'ΑΚΟΥΣ;;
-
Kαλησπέρες!Όλα καλά αλλά διαφωνώ με τη διαπίστωση ότι οι άδειες κινηματογραφικές αίθουσες φέρνουν μελαγχολία. Εμένα μ' αρέσουν να είναι σχεδόν άδειες γιατί δεν ακούς τα κρατς κρατς από τα πατατάκια, δε βλέπεις ζευγαράκια να χαμουρεύονται και δεν ακούς πιτσιρίκια να παρλάρουν ακατάπαυστα :)
-
Δύο φορές το διάβασα και πάλι δεν κατάφερα να μπώ "μέσα". Πολύ αυτοβιογραφικό μου κάνει, σαν να το έγραψες για τα μάτια σου μόνο.
Φιλιά κοριτσάκι :)
-
Λίγο νωρίς δεν είναι για Χριστουγεννιάτικα φωτάκια; :-/
"Αχ πολλαπλασιασμένο" κι από μένα, ο ρημάδης ο πονοκέφαλος με πεθαίνει από την Παρασκεύη!!!!
-
(γνήσιο)ημερολογιακό κείμενο;
σημασία έχει να εκφράζεσαι!
-
κοίτα να ντύνεσαι καλά
κι έρχεται κρύο
-
Είχα ανάγκη ένα τέτοιο κείμενό σου σήμερα..Ξέρεις,με το πρώτο πρωινό τσιγάρο..
Επιστροφές..και μάτια υγρά,πρησμένα και "γιατί" που δε θα βρουν ποτέ τον προορισμό τους.
Πολλαπλασιασμένα κι αυτά;
Πώς το'λεγε εκείνος ο στίχος;
Περπάτα ελαφρά γιατί πατάς τα όνειρά μου...ή πονάς;;
Όπως και να'χει καλημέρα.
-
@epsilon:
Κοριτσάκι μάλλον η μελαγχολία είναι σημάδι των καιρών.Θα περάσει.Δεν είναι ανησυχία, περισσότερο μια έννοια και μια υποψία τρυφεράδας.Πολλά τα ρημάδια τα χρόνια που μαθαίνεις να νοιάζεσαι για τον άλλον και δύσκολα ξεμαθαίνεις μετά..
Φιλιά και καλημέρες!
@livermak:
Ταιριαστό το τραγούδι..
Ελπίζω να σ΄ακούσει!
και "να μην είναι νωρίς στον κόσμο αυτό.."
@numb:
Μ'αρέσεις γιατί σκέφτεσαι πρακτικά!
χαχα!
@σεξ+πυρ:
Μα όλα τα κείμενα ψυχοθεραπεία είναι..τί να κάνω;!
Φιλιά!
@ύποπτος:
Πού σαι εσύ ρε;Μούτρα, μούτρα!
@nosyparker:
Πονοκέφαλος;Κι εσύ;Α ρε κορίτσι από τα ίδια σκατά πάσχουμε!
;)
@roidis:
Έχεις απόλυτο δίκιο και το πέτυχες.
Εκφράζομαι τρομάρα μου!
:)
@για την αρλέτα:
"Ξέρεις δεν είπα πουθενά
για μας τους δύο"
καλώς ήρθες
@anonymous:
Καλημέρα..Που το θυμήθηκες μωρέ αυτόν τον Βασιλάκη πρωί-πρωί;Θες να ψοφήσουμε ρε φιλενάδα;!
@
-
"Ποτέ δεν έμαθα γιατί μόνο όταν κοιμόμασταν μαζί πάγωναν τα πόδια μου."
ΣΟΥΠΕΡ!!
;)
-
Προτιμω να σε καλω με το ονομα σου.....
Αλλα οπως και να εχει....
ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ;;;;
Και νομιζω οτι το νιωθεις και εσυ.......
-
@baruak:
;)
Θενκιού μαι μπιλάβντ!
εχεχε..
@livermak:
Xμμμ.....γι' αυτό το "πως αλλιώς" θα είχα να σου προτείνω μόνο την άμεση προσέγγιση.Είναι η μόνη που σου δίνει ξεκάθαρη απάντηση.
-
-
-
@poli:
Καλημέρα!Χαίρομαι που σ΄άρεσε.
@erwtas:
Το ξέρω..!
@θέλω να φύγω από δω:
Κι εδώ μια από τα ίδια.Καλά να τα περάσεις κοριτσάκι και να ξεκουραστείς ε;
-
...είναι κι ένα τζάκι, ο ουρανός μέσα στην αντάρα, κι από το ραδιόφωνο οι τοπικές διαφημίσεις...
χαίρομαι που σε βρήκα.
-
-
:( melagxolisa panathema se ki oxi tipota allo me kati tetoia keimena mpaineis mesa mas pio vathia..Filia eyxaristw poy irthate!
-
Κοίτα να ντύνεσαι καλά
Ηρθ' ο χειμώνας, πιες ακόμα μια γουλιά
Σου 'χω φυλαξει μια αγκαλιά
και μια χάρτινη βαρκούλα μια σταλιά
-
@marir-1:
Όχι μελαγχολίες ρε κοριτσάκι!Να τα θυμόμαστε για να ξανάρθουν είναι..
εμείς σ΄ευχαριστούμε..περάσαμε όμορφα αλλά μη θαρρείς οτι θα ξεμπερδέψεις έτσι!Τι;Κανα κουτσομπολιό δε θα κάνουμε;Εχεχε!
@mansar:
Καλημέρα βρε, που χάνεσαι;
Όπως πάντα, έρχεσαι και με γλυκαίνεις!
;)
|
| |
| << Home |
| |
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
τι μου θύμισες τώρα...