..::Don't you love her madly?::..
| Τρίτη, Σεπτεμβρίου 19, 2006 |
| "Communication breakdown" από Zeppelin. |
Η ώρα πέρασε απότομα και ξαφνικά τον βλέπει μπροστά της. Έτσι όπως τον θυμόταν, ελαφρά γερτό προς τ’ αριστερά.. Δεν τη θυμήθηκε. Ή τουλάχιστον δεν φάνηκε κάτι τέτοιο.
Τον κοιτούσε για ώρα ανάμεσα από καπνούς. Όσο περνούσε η ώρα ξεχνιόταν όλο και περισσότερο. Δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει. Όπως ήταν τώρα. Όπως ήταν παλιά τον θυμόταν. Να κοιμάται, να γελάει να τρώει. Όλες τις βασικές του λειτουργίες. Και πώς άλλαζε το πρόσωπό του την ώρα που έχυνε. Σαν να μην ήταν αυτός. Σαν να είχε πάρει τη θέση του κάποιος άλλος. Κάποιος άσχημος, κάποιος τρομακτικός. Τον εξανάγκαζε την ώρα εκείνη να της λέει «σ’αγαπώ». Και της το ΄λεγε. Με τον καιρό έμαθε πως οι άντρες λένε οτιδήποτε εκείνη την ώρα.. Με τον καιρό έμαθε να τον κοιτάει στα μάτια και να το απαιτεί. «Πες το μου, πες μου σ΄ αγαπώ». Και πάντα την κοιτούσε με μάτια λίγο θολά, έπνιγε το «χύνω» κι έλεγε «σ΄αγαπώ». Και μετά απλωνόταν πάνω της.
Η ώρα περνούσε και το μόνο που θυμόταν από αυτόν ήταν ότι σεξουαλικό μοιράστηκαν. Τίποτα άλλο. Τις άλλες βασικές του λειτουργίες τις διέγραφε. Μα τον κοιτούσε τώρα, ανάμεσα από καπνούς και δεν τον αναγνώριζε. Έψαχνε τα χέρια του, το πρόσωπό του με τα μάτια της σε αγωνία. Πήρε άλλο ένα ποτό να κάνει την αγωνία της απαλότερη.
Εκείνος γελούσε με την παρέα του. Της φάνηκε ότι την κοίταξε κανα-δυο φορές αλλά μετά τράβηξε το βλέμμα του. Προσπάθησε να το σκεφτεί λογικά. Είχαν περάσει τόσα χρόνια ήταν λογικό να μην την θυμάται. Όχι δεν ήταν λογικό. Ξαναθύμωνε. Αυτή τον θυμόταν. Δηλαδή όχι τον ίδιο ακριβώς.. περισσότερο την αίσθησή του. Την απώλεια την ξαφνική, την οργή την κόκκινη, τις χαρακιές τις κοντά στην επιφάνεια. Εκείνο το μήνα που φάνηκε ένα άλλο φεγγάρι που θα σηματοδοτούσε την αλλαγή. Δε θα ήταν πλέον άχρηστη, της το είπε το ίδιο. Και εκείνος αποφάσισε ότι δεν ήθελε. Και της το έκανε σαφές. Και μετά ήρθε η απώλεια.
Πήρε άλλο ένα ποτό. Η αγωνία μεγάλωνε αλλά ήταν όμορφα. Παράξενα όμορφα. Έγειρε πίσω το νέο και βελτιωμένο κεφάλι της. Γέλασε δυνατά. Του τράβηξε την προσοχή. Την κοίταζε με ενδιαφέρον. Της άρεσε. Μια εικόνα σχηματιζόταν αργά στο μυαλό της μα δεν ήταν πλήρης . Κάτι μπερδεμένα σεντόνια κουβάρι ανάμεσα στα πόδια της. Και η φωνή του. «Έτσι δεν είναι καλύτερα;». Και τα χέρια του. Να της χαϊδεύουν το παλιό της κεφάλι.
Τον είδε να διασχίζει το μήκος της ξύλινης μπάρας ενώ τα ηχεία βγάζανε τη φωνή του Morrison παραμορφωμένη. “Oh show me the way to the next whisky bar”. Του γύρισε την πλάτη και πήρε άλλο ένα ποτό.
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;», ενώ τα χέρια χαϊδεύουν το παλιό κεφάλι της και τα σεντόνια κουβάρι ανάμεσα στα πόδια της, ένα κουβάρι με σκόρπιες κόκκινες σταγόνες--
Γύρισε απότομα και τον είδε μπροστά της. Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα. Της χαμογέλασε. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια να τον θυμηθεί. Μα δεν τον θυμόταν. Όπως ήταν τώρα δηλαδή ή όπως ήταν παλιά;
Έσκυψε ν’αφήσει το ποτήρι της στο πάτωμα απαλά. Σηκώθηκε αργά κοιτώντας σ’ όλη τη διάρκεια αυτού του κύκλου, επίμονα. Θυμήθηκε πώς του άρεσε να τον κοιτάει στα μάτια όσο τον είχε στο στόμα της. Γινόταν τρομακτικός όσο τον έγλειφε και τον κοίταζε και τότε δεν μπορούσε να του ζητήσει να της πει «σ’αγαπώ».
Και τώρα του άρεσε που τον κοίταζε, το έβλεπε. Γινόταν αλλιώτικος. Και εξακολουθούσε να μην τον θυμάται.
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;»,με τα χέρια του απαλά τώρα εκεί που πριν λίγο ήταν σκληρά και τα σεντόνια κουβάρι ανάμεσα στα πόδια της, ένα κουβάρι με σκόρπιες κόκκινες σταγόνες--
Του έκανε νόημα προς τις τουαλέτες. Θα τον θυμόταν σίγουρα το ‘χε βάλει πείσμα. Ή μήπως έπρεπε να την θυμηθεί αυτός ; Ή μήπως τίποτα δεν είχε σημασία απλά το νέο και βελτιωμένο κεφάλι της ζητούσε το γνωστό του άδειασμα, το γνωστό του ξόδεμα;
Την κοίταξε αιφνιδιασμένος αλλά δεν έφερε αντίρρηση. Την ακολούθησε. Οι τουαλέτες του μαγαζιού χάσκανε 10 βήματα μπροστά και τα περπάτησε με χάρη συνοδευμένη από την Joplin που διέτασσε “cry baby”. Τον ένιωθε πίσω της να ανοίγει το βήμα του να την προλάβει.
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;»,με τα χέρια του απαλά τώρα εκεί που πριν λίγο ήταν σκληρά και της φέρανε έναν ξαφνικό πόνο που την έκοψε στα δυο ενώ άδειαζε άδειαζε και τα σεντόνια κουβάρι ανάμεσα στα πόδια της, ένα κουβάρι με σκόρπιες κόκκινες σταγόνες--
Άνοιξε την πόρτα της αριστερής τουαλέτας-έγερνε κι αυτή αριστερά από τότε (από πότε; Αφού δεν τον θυμόταν!)- και μπήκε μέσα με την πλάτη. Εκείνος ήρθε ξωπίσω της αλλά πριν προλάβει να της μιλήσει έπεσε πάνω του. Τον φιλούσε άγρια του έγλειφε τα γένια του τραβούσε τα μαλλιά πίσω στο σβέρκο.
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;» πόνος χαμηλά εκεί που το φεγγάρι της είπε ότι πλέον είχε ένα σκοπό κι αυτός τα χέρια του με κοκκινισμένο το ανάποδο της παλάμης--
Της σήκωσε βιαστικά τη φούστα και τραβήχτηκε ψάχνοντας για προφυλακτικό. Τον σταμάτησε και δεν έφερε αντίρρηση. Τον ξανατράβηξε. Και επιτέλους μπήκε. Την πονούσε και τον ενθάρρυνε. Ο τοίχος πίσω της κρύος και τα χέρια του τη σφίγγανε στους γοφούς, την έσπρωχνε απότομα. Του γρατζουνούσε την πλάτη, τον δάγκωνε στον ώμο και τον περίμενε. Τον κοιτούσε να θυμηθεί. Και το πρόσωπό του άρχισε να αλλάζει. Μετά από δώδεκα φορές που είχε μπει και ξαναβγεί από μέσα της. Όπως παλιά.. Η εικόνα άρχισε να ξεκαθαρίζει , κάτι θυμόταν από αυτό το αγριεμένο πρόσωπο με τα σκούρα γένια που άλλαζε τρομακτικά καθώς άρχισε να βαριανασαίνει.
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;» πόνος χαμηλά εκεί που το φεγγάρι της είπε ότι πλέον είχε ένα σκοπό κι αυτός τα χέρια του με κοκκινισμένο το ανάποδο της παλάμης να της λέει ότι δεν θέλει αυτό το σκοπό και δεν της επιτρέπει να τον θέλει ούτε κι αυτή και τα χέρια του να απλώνονται εκεί χαμηλά στη ρίζα του σκοπού--
Μετά τον κοιτούσε που θα έχυνε και είχε αρχίσει να της θυμίζει πολλά.
Του τράβηξε το κεφάλι απότομα να το σταθεροποιήσει στα μάτια της, στην αγωνία της.
«Πες μου σ’αγαπώ»
Την κοίταξε ξαφνιασμένα αλλά τα σκοτάδια είχαν διαλυθεί και οι καπνοί το ίδιο. Δεν προλάβαινε να αλλάξει κάτι. Θα έχυνε και δεν μπορούσε να το προλάβει.
«Σ’αγαπώ», της είπε ξεψυχισμένα και με μια αγωνία που μεγάλωνε, η απορία του γινόταν σιγουριά αλλά δεν μπορούσε πια. Ξεφύσηξε στον τελευταίο του κύκλο, καi άρχισε σιγά – σιγά να γλιστράει προς το πάτωμα κρατώντας την ακόμα σφιχτά τα χέρια του στους γοφούς της.. Την κράτησε εκεί εγκλωβισμένη, ενώ ίδρωνε και απλωνόταν πάνω της, ενώ η ανάσα του επανερχόταν. Η μνήμη του όμως;
--«Έτσι δεν είναι καλύτερα;» πόνος χαμηλά εκεί που το φεγγάρι της είπε ότι πλέον είχε ένα σκοπό κι αυτός τα χέρια του με κοκκινισμένο το ανάποδο της παλάμης να της λέει ότι δεν θέλει αυτό το σκοπό και δεν της επιτρέπει να τον θέλει ούτε κι αυτή και τα χέρια του να απλώνονται εκεί χαμηλά στη ρίζα του σκοπού να τον ξεριζώνουν με το ανάποδο της παλάμης και ώρες μετά το νοσοκομείο τα σεντόνια κουβάρι ανάμεσα στα πόδια της, ένα κουβάρι με σκόρπιες κόκκινες σταγόνες--
Περίμενε να ηρεμήσει την ανάσα της. Έγειρε πίσω το νέο και βελτιωμένο της κεφάλι- οι γιατροί ήταν περήφανοι για την πρόοδό της- και με το αριστερό της χέρι έψαξε στο παπούτσι της για τη μικρή κοκάλινη λεπίδα.. Τη βρήκε μετά από δύο βόλτες. Την πέρασε πίσω από την γερτή αριστερά πλάτη του στο άλλο της χέρι. Εκείνος ανέπνεε βίαια ακόμα. Έγλειψε τα χείλη του να τα υγράνει πριν της μιλήσει. Δεν τον άφησε.. Του τέντωσε το κεφάλι πίσω κρατώντας τον από τα μαλλιά στη ρίζα του σβέρκου.
«Έτσι είναι καλύτερα».
Το δεξί της χέρι του άνοιγε ήδη δρόμο εκεί χαμηλά σ’ αυτό που συντέλεσε στη δημιουργία του σκοπού.
Μια φυσαλίδα αίμα στην άκρη των σκούρων χειλιών. Μια αγωνία στα μάτια του πια.
Και η λεπίδα άνοιγε δρόμους, εκεί, χαμηλά.
«Έτσι είναι καλύτερα». |
posted by sorry_girl @ 2:33 μ.μ.  |
|
| 33 Comments: |
-
Hr8e h seira mou na upokli8w agaphth sorry_girl afou exw sunel8ei apo to dekato krak ths meshs mou kai den 8a dextw oute kai egw upainigmous
-
Το είπες και το κανες...
Και αίμα και σπέρμα!!!
-
apo to paradoxia tis Lydia Lunch eixa na diabasw tetoio keimeno
poly to fxaristithika
:)))))
-
Ρε πότε προλάβατε και το διαβάσατε;;;!Με δουλεύετε;;;!!!
@erwtas:
Αχ πως τρώγομαι να κάνω τον υπαινιγμόοοοοοο!
εντάξει δεν τον κάνω..θενκς!
@dimitris:
Σε λιγοστές ποσότητες όμως να μην εγκώσουμε κιόλας!
@mitsakos:
..................
(έχω κοκκινήσει)
-
Όντως, ήταν το καλύτερο κείμενο που έχω διαβάσει από εσένα (και από πολλούς άλλους έτσι;). Και κάπου πριν τελειώσει ετοιμαζόμουν να σου γράψω οτι είναι ωραίο και να γράφεις τέτοια πια -όχι με φόνους. Όπως λέει κι ο κουμπάρος: "Στο ρόλο του μαλάκα -ο ίδιος".
-
Μ'άρεσε, ναι, μ'αρεσε!!!
Πολύ σωστή αναλογία αίματος και σπέρματος...
you just got the right mix girl ;-)
-
-
μωρ αν είναι καλύτερα έτσι λέει;
συγχαρητήρια Sorry girl,εκπληκτικό κείμενο!
-
Συγκλονιστικό κείμενο.
Δεν παίρνει άλλο σχόλιο.
-
-
-
@Mboy:
αχαχαχα!την πάτησε το σάχι!
@epsilon:
Θενκς κοριτσάκιιιι!(για όλα, ξες δεν ξες;!)
@numb2006:
Ευχαριστώ στέλνω εκεί μακριά στα βουνά!
@cherry:
Ε δεν είναι πολύ καλύτερα;;;!Να μπαίνει κι ο καθείς στη θέση του!
;)
@renton:
;)
@nosyparker:
Ε μα ήσουνα περίεργη..είδες τι παθαίνουν οι γάτες που είναι περίεργες;;;;!!
@Lex_luthor:
Εμμ..χιχιχι!σας αναστάτωσε;;!
:PPPPPPPP
-
Εγώ ανατρίχιασα. Πολύ καλή η γραφή σου, αν και μερικά posts ίσως είμαι πολύ ανώριμος να τα καταλάβω. Πρώτη φορά πάντως είδα τη λέξη 'χύνω' και δεν χαμογέλασα πονηρά! :)
-
συγνωμη,ειναι ακαταλληλο για μενα.Να παθουμε κανεναν εγκεφαλικο.
-
-
"έγερνε κι αυτή αριστερά από τότε"...
Από πότε;!
Άπαιχτη και με παράλληλη αφήγηση!!!
-
Άμα λέω εγώ ότι είσαι πιο δυνατή τώρα, δε παίζει να έχω και πολύ άδικο...
Τα πουλιά τιττιβίζουν απ' όξω.
Καλημέρες
-
Μετά τον κλονισμό και αναιρώντας τον εαυτό μου, ας προσθέσω κάτι που θεωρώ σημαντικό:
Ηταν το πρώτο διήγημα (από αυτά που διάβασα) που ανάγκαζε τον αναγνώστη, ειδικά τη γυναίκα αναγνώστρια, να συμμετέχει, να νιώθει συμπόνοια για την ηρωίδα - αναφέρομαι στα γεγονότα της παράλληλης διήγησης - ώστε η τελευταία πράξη της να "δικαιολογείται".
Βασανιστήριο και κάθαρση.
-
@kogi:
Χαχα!Ευτυχές αυτό με την αποφυγή πονηρού χαμόγελου!Είδες;Ξεκίνησε κιόλας η ωριμότητα!!!
:PPPPPP
@zouri:
Υπουργέ μου θα με συγχωρέσετε;;;!Την επόμενη φορά θα είμαι πιο μαλακή..(ναι καλά!)
@Trilian:
;)
@sigmund:
Από τότε που ήπιε κάτι μπύρες παραπάνω!Μυστήριο πράγμα οι εικόνες γιατρέ μου!
(ευχαριστώ!)
@little_pat:
Λες;;!Άντε καλημέρες ρε κορίτσι και καφέεεεεεε!
@renton:
Χαχα!Άκου κλονισμός!!Πάντως έχεις δίκιο.Όπως πάντα δηλαδή, στις παρατηρήσεις σου είσαι εύστοχη.Μου βγήκε τελείως διαφορετικό αυτή τη φορά,ακόμα και η παράλληλη αφήγηση ήταν καινούρια για μένα.
Και σχετικά με τη μουσική:τι μικρή καλή μου , γέρασα πια!Αχαχα!
-
καλημέρα...
απλά, υπέροχο!!!
πάρα πολύ καλό.... πολύ καλό...
τελικά, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται όταν το θέλεις εσύ...
-
Με σπέρμα κι αίμα έπλυνες τον ιδρώτα μας..
Ζήλεψα!
Θα ετοιμάσω την εκδίκησή μου...
-
@yiorgos:
Ευχαριστώ σας ιδιαιτέρως!
όποτε θέλουμε το τρώμε..τώρα βέβαι πως το χωνεύουμε είναι το θέμα!
@vita mi baruak:
Όταν λες "μας" φαντάζομαι δεν εννοείς εμένα κι εσένα;!όχι τίποτα άλλο θα παρεξηγηθούμε!
:PPPPPPPPP
Περιμένω για εκδίκηση,αν και σου έχω εμπιστοσύνη!
-
πολύ καλό. γμτ εχω εθιστεί στις ιστορίες σου! σε λιγο θα αρχίσω να πηγαίνω σε κουλτουρέ porn festival... ;o)
-
ααα... και να ρωτήσω κάτι άλλο που προφανώς δεν το έχω πιάσει, ενώ όλοι οι άλλοι ναι... ο τίτλος, που κολλάει??
-
@city_girl:
Εσύ τι έχεις κάνει και δεν μπορώ να σου κάνω σχόλια;;εεεε;;;!beta μήπως;;;;!
Τώρα γι'αυτό που με ρωτάς..Είναι αυτό που ακουγόταν οταν εκτυλισσόταν η σκηνή.. και τα λόγια του τα είπαν όλα!
-
katapliktiko keimeno re sy, bravo!
"mono aima"
-
εγώ δεν το διάβασα όλο... βαριέμαι...
:ΡΡΡΡΡΡΡ
-
@polikarpos:
Χεχε!Και λίγο σπέρμα!
Ευχαριστώ θείο!:))
@μικρή από την Ολλανδία:
Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!
-
Πολυ καλο ποστ.
ΥΓ: συνεχισε να γραφεις.
χρηστος.
-
Στο επόμενο εκτός από αίμα και σπέρμα πρέπει να έχει και στέμμα,ώστε να έχει όλα τα στοιχεία της επιτυχίας!
Εξαιρετικό κείμενο.
-
@zero:
Thanks zero μου!
@αθεοφοβος:
Ε μα είστε όντως αθεόφοβος αγαπητέ!Άκου "στέμμα" στην sorry_girl!
:PPPPPPPPPPPPPPP
Ευχαριστώωωω!
-
ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΘΕΙΟΣ"!!!
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ.
(στο κάτω κάτω, μια ηλικία είμαστε!)
αντί να με βάζεις θείο, δε βάζεις καμιά ιστορία πόλης, που είναι κι απο τα αγαπημένα μου?
φιλια,
poli
-
@polikarpos:
Ρε πουλάκι μου, (αρχίζουν οι γλύκες τώρα!), εγώ σε λέω έτσι για να δείξω οτι είμαστε τόσο κοντά που καταντάμε συγγενείς!Χεχε πως το γύρισα τώρα!
Ιστορία της πόλης..χμμμ..έχω μία να γράψω αλλά περιμένω να καταλαγιάσει λίγο το κουρνιαχτό του Σεπτέμβρη για να μην έχουμε σκοτωμούς..κανονικούς όχι λογοτεχνικούς!
Φιλιάααααα!
|
| |
| << Home |
| |
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
Hr8e h seira mou na upokli8w agaphth sorry_girl afou exw sunel8ei apo to dekato krak ths meshs mou kai den 8a dextw oute kai egw upainigmous