..Εννιά με δύο..

..::Don't you love her madly?::..
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007
Το πιο βαθύ κόκκινο είναι που σου μιλάω
Πικρό, πικρό το στόμα. Παρέβην τας αρχάς και πολλά τα καπνά. Μια γεύση νικοτίνης και το οξύ λιγοστό πια. Πως θα σου γλείψω τα γένεια τώρα που δεν έχω πια υγρά; Πώς θα περάσω τα εσωτερικά σου χωρίς να αφήσω σημάδια; Μόνο τα νύχια μου μείνανε πια. Και σκοπεύω να σου γρατζουνίσω την πλάτη μέχρι να εξαυλωθείς.
Ήμουνα ήρεμη. Σχεδόν κατατονική. Μέχρι που άκουσα το τραγούδι. Τις πρώτες νότες. Και ήρθε ένα τεράστιο κύμα και με κουκούλωσε σαν αυτά που βγαίνανε στο χωριό μια φορά τον χρόνο και πάντα Αύγουστο.

Τα είχε όλα το τραγούδι αυτό ρε μικροσκοπική ύπαρξη. Και κιθάρα και νανούρισμα και στρουμπουλά χέρια δίχρονων και απελπισία από αυτές που σου αφήνουν το κεφάλι βαρύ και την καρδιά με χαμένους ενδιάμεσους χτύπους. Και εικόνες από τρένα για βόρεια μες στο χειμώνα και μόνο Άσιμος από παλιές κασέτες, κρύο. Και ξημερώματα νότια αυτής της πόλης σε μπερδεμένα σεντόνια, λεκιασμένα με σπέρμα και μόνο η κιθάρα και η φωνή.

Ίσως να ξανάρθεις λοιπόν.
Αλλά το κύμα αυτό σαν ήμουνα μικρή πάντα το κατάφερνα.
Τώρα δεν ξέρω.
Ξέρω μόνο πως μετράνε τα φύλλα που σαπίζουνε στο πλάι των υπονόμων.
Πως γυρνάει το μέσα σου σαν σε ακουμπάω χαμηλά στην κοιλιά.
Πως οι ρόδες αφήνουνε πάντα σημάδια στα λευκά πουκάμισα.
Πως οι κίτρινοι λεκέδες στις άκρες των δαχτύλων είναι από κινήσεις προσέγγισης που μείνανε στην μέση.
Πως το σάλιο που ξεραίνεται στις άκρες των χειλιών πάει χαμένο γιατί θα ήταν πιο όμορφο να στολίζει τα πόδια σου.

Το ήθελα αυτό το τραγούδι. Και είναι το δώρο μου για την αποτυχία μου.
Πειράζει να σου λερώσω τα μάγουλα με δαχτυλιές;
Αν σου πω την σύσταση της συνταγής;
Έλα μωρέ..
Σοκολάτες, τσι-γάρα, κρασιά και γέλια. Πολύχρωμα γέλια. Θυμάσαι εκείνη την κούκλα που δε μου δώσανε όταν ήθελα; Ε τώρα είναι σαν να την πήρα.


Πάει καιρός που με είπε κοριτσάκι του.
Και τώρα αλήθεια σου λέω, δεν πειράζει καθόλου.
Και τραγουδάω κι εγώ πάνω από τη δική σου φωνή.
“και δε μου καίγεται καρφί αν εσύ περνάς αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς”
Και σουφρώνω χείλια με παράπονο και νάζι μαζί.

Στη Μ.Α.
posted by sorry_girl @ 3:33 μ.μ.  
18 Comments:
  • At 3:44 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Το λάτρεψα.

     
  • At 3:51 μ.μ., Blogger the Idiot Mouflon said…

    Πολύ χρώμα τώρα τελευταία και θα μας καλομάθεις...

    Γειά μας.

     
  • At 4:15 μ.μ., Blogger numb said…

    !!!

     
  • At 4:20 μ.μ., Blogger nosyparker said…

  • At 5:43 μ.μ., Blogger Tasis Plisis said…

    Δεν παιζεσαι!

     
  • At 10:02 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Ε...Δεν περιμενα κατι χειροτερο βασικα.Αν και τωρα τελευταια αυτα που γραφεις μου θυμιζουν τα δικα μου και δεν πρεπει...

     
  • At 10:08 μ.μ., Blogger γιωργος said…

    Πετάξτε τα cds και ξεθάψτε τις κασσέτες...

     
  • At 1:47 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    "Πως οι κίτρινοι λεκέδες στις άκρες των δαχτύλων είναι από κινήσεις προσέγγισης που μείνανε στην μέση."

    Είσαι απλά υπέροχη!

     
  • At 9:52 π.μ., Blogger houli_v said…

    Σταυροβελονιά τα κείμενα . Και κοίτα πως δένουν ...
    (Πόσα ξέρω που δεν ήταν ανάγκη να γνωρίζουμε)

     
  • At 11:25 π.μ., Blogger Epsilon said…

    Μου άρεσε πολύ το σμίξιμο παλιού-καινούργιου. Σαν δυο παλιοί εραστές που παρά τα χρόνια που πέρασαν, δεν ξεχνάν ο ένας το κορμί του άλλου. Πολύ όμορφο :-)

     
  • At 12:22 μ.μ., Blogger Little_Pat said…

    Έλα ρε κοριτσάκι,
    σα να συντονίζονται οι ήχοι,
    λες και πέφτει ένα βότσαλο μεγάλο, αγαπημένο από την Ικαρία, στην επιφάνεια της θάλασσας,
    και λίγα λεπτά μετά - δε θέλει παραπάνω από δυο-τρία- το κύμα απλώνεται πιο πέρα από την ακροθαλασσιά της ψυχής σου,
    και είναι Αύγουστος, στον λόγο μου, είναι Αύγουστος!
    Και το ξημέρωμα, δίπλα στ' απομηνάρια από τα παλιά καϊκια, γέρικα σκαριά,
    και μυστικές συνταγές ακουμπισμένες στα χείλη μας,
    και καρφιά δεν είχα ποτέ να κάψω
    ...καμμένη εδώ και χρόνια βλέπεις :)

    Φιλιά,

     
  • At 1:53 μ.μ., Blogger Sigmataf said…

    Σοκολάτες, τσι-γάρα, κρασιά και γέλια. Πολύχρωμα γέλια.

    Πάντα γέλια ζωντανά να έχεις(και χωρίς βοηθήματα)

     
  • At 4:35 μ.μ., Blogger Фе́ммe скатале said…

    Η Μ.Α χτες έβγαλε τα μάτια της.

     
  • At 10:16 π.μ., Blogger Caesar said…

    [Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
    όταν, θα έχω πια χαθεί
    κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
    ή θα έχω μαραθεί...]
    Ν.Α.

     
  • At 5:06 μ.μ., Blogger ανώνυμη Μ. said…

    Να'ρθεις ξανά να μου σκουπίσεις τον ιδρώτα...
    Ίσως...

     
  • At 10:56 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας said…

    Συνάισθημα, ραφές, φερμουάρ, κόκκινο, μάυρο συναίσθημα...

     
  • At 1:03 μ.μ., Blogger YO!Reeka's said…

    φιλάκια όμορφη!

     
  • At 11:17 π.μ., Blogger sorry_girl said…

    @σεξπυρ:
    Χαμόγελο!
    @αγρινομου:
    Γεια μας και γέλα μου!
    @numb:
    Χιχιχ!
    @nosy:
    Κράτα τον απ' τ' αυτί και στη σπηλιά γρήγορα!
    @dcd:
    Ναι είναι ένα από τα πολλά μου εξαιρετικά χαρακτηριστικά χοχοχ!
    @ασυνήθης ύποπτος:
    Που είσαι βρε μέτοικεεεεεε;
    Σας αποθυμήσαμε ιδιαιτέρως!
    Φιλάκι!
    @fingo:
    Τώρα να σου πω αν είναι καλό να θυμάσαι ή όχι μάλλον δεν είμαι η αρμόδια!
    ε καλό μου;
    @axenbax:
    Η επανάσταση ξεκίνησε!
    @souseeker:
    Θα με κακομάθεις..
    @houli:
    Χαμόγελο από αυτά που ρυτιδιάζουν οι άκρες τους.
    !
    @epsilon:
    "Μου φαίνεται σαν να 'ναι χτες"
    Φιλιά κοριτσάκι!
    @little_pat:
    Το βουλώνω και σ΄ακούω κορίτσι..
    @sigmataf:
    Μα τι ωραία ευχή!Πόσο σε ευχαριστώ!
    Τα βοηθήματα αξίζουν μόνο όσο αναγνωρίζουμε την συμμετοχή τους.Ούτε μια οκά παραπάνω!
    @Μ.Α.:
    Με τα χεράκια της.
    @caesar:
    Και δεν μου καίγεται καρφί!
    ;)
    @ανώνυμη Μ.:
    Και χωρίς λέει να σου το πω έτσι;
    @barouak:
    Και κάτι φωτογραφίες κουνημένες από ένα βράδυ κοντά στην πλατεία.
    @yo!reekas:
    Καλό μου εσύ!

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 ..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 
eXTReMe Tracker

Web This Blog
About Me


Name: Sorry girl
Home: Athens, Greece
About Me: "Δεν την πιστεύω απ'το Άργος τη γενιά σας , Λίβυες μοιάζετε δεν μοιάζετε ντόπιες , ο Νείλος μόνο θα έβγαζε παρόμοιες . Ή μοιάζετε με Κύπρισσες που χάραξε καλός τεχνίτης . Ή με Ινδές , στα σύνορα της Αραπιάς , όπως ακούω - που σελώνουν για αλόγατα καμήλες . Κι αν είχατε τόξα θα σας παρομοίαζα με τις αβάτευτες και αντροφόνες Αμαζόνες." Αισχύλου "Ικέτιδες"
See my complete profile

Previous Post
Archives
Links
Ιστορίες της πόλης. Που είναι όμορφη μόνο τα βράδια.