..Εννιά με δύο..

..::Don't you love her madly?::..
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007
"Και τσιγκουνεύεται στη γλύκα."
Να ‘ναι βράδυ, νωρίς. Να με χορέψεις ένα βαλς γρήγορο. Να λαχανιάσουμε και μετά να με αποθέσεις στον καναπέ, να σου σκουπίσω τον ιδρώτα και μετά να με ξανατραβήξεις από το χέρι για ένα ακόμα χορό.
Το βαλς εκείνο, των χαμένων ονείρων, που τώρα δεν θυμάμαι συνθέτη.
Εδώ που είμαι, δυσκολεύομαι να σου γράψω, μα θαρρώ πως πια θα έχεις μάθει και αργεντίνικο τάγκο να μου δείξεις κι εμένα.

Είναι βράδυ, νωρίς. Ξετυλίγω περιτυλίγματα από σοκολάτες που μου κάνανε δώρο σήμερα. Τεντώνω τα πόδια μου να ξεκουραστούν από τη μέρα. Πιάνω τα μαλλιά μου ψηλά, τα δένω με μια κοκκάλινη λαβίδα και θρυμματίζω κομμάτια σοκολάτας με δάχτυλα λερωμένα.

Να μου βάλεις λίγο κρασί, κόκκινο από αυτό που παλιά σιχαινόμουνα. Να μου θυμίσεις πόση αγωνία κρύβανε τα βήματα μου πίσω σου “πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά κι εσύ κοντά μου”.

Χαμογελάω μισά κι ανοίγω την βρύση. Το κεφάλι μου βρεγμένο, κολλημένες σταγόνες στις ψιλές ρυτίδες.

Χέρια τυλιγμένα
Ξεβάφω πορτοκαλί νύχια, καθισμένη στην πορσελάνη της μπανιέρας
Σκέφτομαι δυο εικόνες αφηρημένα
Στημένη σκηνή στην Μήλο
Ιδρώτας μεσημέρι, σ’ έχω
Μπορείς να με τελειώσεις χωρίς να νιώσω την ίδια γαμημένη αίσθηση πως κλαίω χωρίς κανένα ορατό σημάδι υγρών;
Σηκώνομαι και χτυπάω απότομα σε ταβάνι. Από μαύρο ύφασμα.
Εκείνο το μωρό που κλαίει βάλτε του κάποιος μια θηλή στο στόμα να ησυχάσει.
Και σήμερα φοράω μαύρα.
Κι έχω ένα κεφάλι θολό.

Είναι σκοτάδι μάτια μου πάντα σ’ αυτή την πλάση
posted by sorry_girl @ 1:47 μ.μ.  
24 Comments:
  • At 2:53 μ.μ., Blogger Adomiel said…

    Το επιμύθιο γι' ακόμη μια φορά τα λέει όλα...! ;-)

    Καλησπέρα...

     
  • At 2:57 μ.μ., Blogger the Idiot Mouflon said…

    "...'πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά κι εσύ κοντά μου'..."

    Αχ, απ' ότι φαίνεται ακόμη πατάς.

     
  • At 3:54 μ.μ., Blogger YO!Reeka's said…

    :)

     
  • At 5:46 μ.μ., Blogger reservoirdogs said…

    dark is my night but darker is my day yeah (slowly goes the night) filia kopeliaaaaaa

     
  • At 6:45 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Πονάει η καρδιά μου... Ξέρεις, αυτό το βάρος που την σπρώχνει να βγει από την πλάτη...

     
  • At 6:58 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Τώρα ναι, μπορώ να σε συγχωρήσω!

     
  • At 7:33 μ.μ., Blogger Balidor said…

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At 7:33 μ.μ., Blogger Balidor said…

    Οπότε κάθεσαι εκεί,
    στις χαραυγές και ξεχνιέσαι !

     
  • At 8:07 μ.μ., Blogger psarog said…

    Σκέφτομαι εδώ και καιρό να μάθω τάγκο μόνο και μόνο για την πρώτη σου παράγραφο.

    "Μπορείς να με τελειώσεις χωρίς να νιώσω την ίδια γαμημένη αίσθηση πως κλαίω χωρίς κανένα ορατό σημάδι υγρών;"
    Αν μπορεί να το κάνει τότε έχει χάρισμα...

     
  • At 9:02 μ.μ., Blogger STATLER-WALDORF said…

    “Μια χαραμάδα αφήνουμε το φως για να περάσει…”!!!Είχα καιρό να σκεφτώ με το συγκεκριμένο τραγούδι…!Ευχαριστώ για τις στιγμές που μου θύμησες…

     
  • At 9:42 μ.μ., Blogger Pan said…

    Δύο κομματάρες σε μία δημοσίευση. Χειροτερεύει η κατάσταση.

     
  • At 9:45 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Χατζιδακις ειναι το βαλς.Ε τωρα τα υπολοιπα περιτευουν

     
  • At 10:30 μ.μ., Blogger Epsilon said…

    Αυτή την τσιγκουνιά που λες είναι που σιχαίνομαι, την τσιγκουνιά στα αισθήματα, στην γλύκα, στην αγάπη. Και το βάλς των χαμένων ονείρων είναι του Χατζιδάκι που λέει και ο Fingo κι είναι ίσως το μόνο κομμάτι που δεν μπορούσα ποτέ να τελειώσω όταν το έπαιζα στο πιάνο γιατί δάκρυα μου γέμιζαν τα μάτια.

     
  • At 12:34 π.μ., Blogger Erwtas Stomaxhs said…

    το 'χει η μέρα σήμερα...
    και 'γω κάπου εκεί είμαι...

     
  • At 2:12 π.μ., Blogger homelessMontresor said…

    Περαστικά μας!

     
  • At 3:42 π.μ., Blogger Helix Nebulae said…

    Ελπίζω να μην θεωρηθεί αγένεια το ότι σου γράφω το πρώτο μου σχόλιο τέτοια μέρα. Αλλά ρυτίδες ρε γμτ; Έστω και λεπτές. Μην τρελαθούμε κιόλας...

    Καλώς σε βρήκα, εσένα και την παρέα σου :-D

     
  • At 5:45 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Το προηγουμενο ποστ με μπερδεψε. Ξεκινησε σαν Καββαδιας και τελειωσε με Μαλαμα.

     
  • At 10:10 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    τώρα εγώ αιώνια "όρεξή" μου τι να πω...κοντά στα δικά σου ξυπνάνε και τα δικά μου στοιχειά..."και κει που σε παίρνω για ψέμα, στο αίμα μου μπαίνεις ξανά"

     
  • At 11:06 π.μ., Blogger Caesar said…

    "Shall we dance?",
    "Αρωμα γυναίκας",
    "The last tango in Paris"
    Ενωτικό τους σημείο ο θεσπέσιος χορός;)!

     
  • At 12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Ντύνεσαι στα μαύρα
    σκέφτεσαι μαύρα
    αισθάνεσαι μαύρα
    και το αποτέλεσμα είναι άσπρο.

    Τελικά αυτό είναι που σε κάνει διαφορετική.Ενίοτε και ξεχωριστή.

     
  • At 1:35 μ.μ., Blogger sorry_girl said…

    @adomiel:
    Μα δεν είναι πάντα έτσι σ' αυτήν την πλάση;
    ;)
    @αγρινομου:
    Όχι πια.Μακάρι όμως να μπορέσω να το ξανακάνω.Σε άλλου τα βήματα.Κι ας έχει την ίδια κατάληξη.
    @YO!reekas:
    Μάκια ρε.
    @reservoirdogs:
    I trace the ghosts of your bones
    With my trembling hand
    Φιλιά ρεεεεεεεεεε!
    @Birbrilo:
    Το ξέρω.Αλλά ξέρω εκόμα πως κι αυτό θα φύγει ε;
    @μεθυσμένος από burbon:
    Καθαρματένιος πρίγκηπας συγχωρεί χορευτό φουξια ναρκωτικό;
    Ε αυτό σηκώνει φιλιά μαφιόζικα!
    @balidor:
    Και ναι κάθομαι στις χαραυγές και βαστάω τον νου!
    ;)
    @psarog:
    To χάρισμα;
    Χμμμ..
    μάλλον αυτό ορίζεται αλλιώς.
    Από μας, όχι από τους άλλους.
    Είναι αυτό που λένε "έχεις χάρη".
    Να μάθεις τάγκο.
    @statler-waldorf:
    Καλώς ήρθες!
    Χαίρομαι αν σου θύμισα καλές στιγμές.
    @pan:
    Τρεις κομματάρες φίλτατε! Ξεχάσατε τον Άσιμο.
    ;)
    Και εξακολουθώ να μην παίζω τίμια!
    @Fingo:
    Μπράβο ρε πουλάκι μου!
    Τίπτα δεν περιττεύει.
    Ή αλλιώς "τίποτα δεν χάθηκε ποτέ από κανένα"
    ;)
    @Ε:
    Αυτό ακριβώς κοριτσάκι!
    Όσο για το πιάνο, άσε μην το πιάσουμε αυτό το θέμα, θα μας στοιχειώσουν κι άλλοι δαίμονες.
    @erwtas:
    Κάπου εκεί λοιπόν θα τα π(ι)ούμε λατρεία!
    @montresor:
    Καλώς το το παιδί μας!
    Περαστικά δεν λες τίποτα.!
    @Helix Nebulae:
    Γιατί αγένεια;!
    Ρυτίδες ωστόσο ναι.Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο;
    :P
    Καλώς ήρθες.Πάρε καρέκλα και να κεράσω κι ένα κονιακάκι για το καλωσόρισμα!
    Η παρέα είναι από τις καλές!
    ;)
    @Under Control:
    Και τα δυο ταξιδεύουν έτσι δεν είναι;
    Καλώς όρισες!
    @sugarfree:
    Ναι λοιπόν.
    Ποτέ.
    Μπορείς να πεις πολλά όμως.
    Ε;
    @CAESAR:
    Ειδικά στο τελευταίο που λες ναι είναι εκπληκτικός.
    Αν και εγώ είχα στο μυαλό μου το αργεντίνικο που είναι πιο σκοτεινό.
    @PJ:
    όλα τα χρώματα τελικά άσπρα δεν είναι;
    Ενίοτε;
    Ε καλά ενίοτε!

     
  • At 2:10 μ.μ., Blogger markos-the-gnostic said…

    ναι η λύση είναι
    love him/her madly

     
  • At 2:20 μ.μ., Blogger speira said…

    Εκείνο το μωρό που κλαιει...θα κλαιει παντα για το βαλς που δεν το χορεψαν, για την παραπανω αγαπη που του αρνηθηκαν, για το γλυκό που δεν το αφησαν να παρει απ' το βαζο. Στο τελος ομως θα τα καταφερει.

     
  • At 3:43 μ.μ., Blogger sorry_girl said…

    @markos-the-gnostic:
    Συμφωνούμε λοιπόν.
    Το μπορούμε ωστόσο;
    Καλώς ορίσατε!
    @speira:
    Θα τα καταφέρει να επιβιώσει.Να μεγαλώσει και να θυμάται. Και που και που να γελάει!
    Καλώς ορίσατε επίσης!

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 ..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 
eXTReMe Tracker

Web This Blog
About Me


Name: Sorry girl
Home: Athens, Greece
About Me: "Δεν την πιστεύω απ'το Άργος τη γενιά σας , Λίβυες μοιάζετε δεν μοιάζετε ντόπιες , ο Νείλος μόνο θα έβγαζε παρόμοιες . Ή μοιάζετε με Κύπρισσες που χάραξε καλός τεχνίτης . Ή με Ινδές , στα σύνορα της Αραπιάς , όπως ακούω - που σελώνουν για αλόγατα καμήλες . Κι αν είχατε τόξα θα σας παρομοίαζα με τις αβάτευτες και αντροφόνες Αμαζόνες." Αισχύλου "Ικέτιδες"
See my complete profile

Previous Post
Archives
Links
Ιστορίες της πόλης. Που είναι όμορφη μόνο τα βράδια.