..Εννιά με δύο..

..::Don't you love her madly?::..
Τετάρτη, Ιουνίου 07, 2006
Ψέμματα.
Εκείνες τις μέρες δεν ήθελες καθόλου να μένεις μέσα στο σπίτι.Με το που έπαιρνε και σκοτείνιαζε , μια τεράστια δίψα σε βασάνιζε και με τον καιρό κατάλαβες πως με νερό δεν καταλαγιάζει.Μόνο αλκοόλ και μάλιστα σε ποσότητες σε έσωζε .Μόνο έτσι μπορούσες να κοιμηθείς χωρίς να κλαίς.Μόνη ή με παρέα. Παρέα που ποτέ δεν άφηνες να κοιμηθεί στο ημίδιπλο.Ήταν καταραμένο και αυτό σαν εσένα : να μην το αντέχουν ή να μην αντέχει.
Έφευγες λοιπόν .Ξεγελούσες τον εαυτό σου , πως αν πίνεις μετά από τις 9 το βράδυ είναι εντάξει. Δεν έχεις πρόβλημα , δεν είσαι αλκοολική. Όλος ο φυσιολογικός κόσμος έτσι κάνει.Και προσπαθούσες να ξεχάσεις οτι ο φυσιολογικός κόσμος κοιμόταν και έπινε σε φυσιολογικές ελεγχόμενες δόσεις.Τα βλέμματα που φανερώναν ενόχληση στο δυνατό σου γέλιο και στις έντονες χειρονομίες σου. Μέχρι που λούφαξες σε μια γωνιά στη μπάρα , στο ίδιο σημείο κάθε βράδυ.Φαροφύλακές της εσύ κι άλλος ένας τελειωμένος από πρέζα , που λέει την είχε κόψει πια αλλά κανένας δεν τον πίστευε.Ούτε κι εσύ.Στο ίδιο σημείο πια να εκλιπαρείς παρέα να βγει η νύχτα.'Ηταν απλά η χώρα της απόγνωσης κι ήσουν σίγουρη.Μετά είχες ακούσει οτι ακολουθεί η αμνησία.Και την ξεγελούσες να έρθει μια ώρα πιο γρήγορα.Μα αργούσε η ρουφιάνα και δεν άντεχες άλλο.Και μια βραδιά , ήρθε στη θέση του κάτι άλλο.Κάτι που είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου και στα μάτια του οτι δεν θα ξανάκανες γιατί απλά δε σε βοηθούσε σε τίποτα.Όμως τον εαυτό σου δεν τον μετρούσες πια κι όσο για τα μάτια του την είχαν κάνει γι' αλλού.Κι έτσι το ξανάκανες.Εκείνο το ίδιο βράδυ , έβλεπες λακκούβες στο δρόμο.Έφυγες βιαστικά από το σχεδόν άγνωστο σπίτι για να γυρίσεις στο δικό σου , να κρυφτείς , να μη σε δει κανείς να καταρρέεις.Και πάλι οι λακκούβες.Μάκραινε η επιστροφή και τρομοκρατήθηκες οτι δε θα τα καταφέρεις.Όταν μπήκες στο νοικιασμένο σου , η ανάσα σου μόλις που έβγαινε. Η καρδιά σου αρρυθμούσε και νόμιζες οτι είναι θέμα δευτερολέπτων να σταματήσει.Πήρες τηλέφωνο για πρώτη φορά από εκείνο το σακατεμένο βράδυ και ήταν κλειστό.Κλειστό;Ένιωσες την παράνοια να σε χαιδεύει στα μαλλιά.Κούνησες σπασμωδικά τους ώμους.Τύλιξες τα χέρια γύρω σου σε μια παρωδία αγκαλιάς.Έβγαλες ένα λυγμό.Έψαξες για τα βοηθήματα της παλιάς σου μεθόδου.Μαχαίρι ή κοπίδι.Φοβήθηκες όμως πολύ ξαφνικά και το χέρι σου δε θα ήταν σταθερό.Σταμάτησες να ανοιγοκλείνεις συρτάρια και βγήκες στο μπαλκόνι.Ησυχία θανατερή έξω.Η ώρα 5 παρά το πρωί .Κάτι πουλιά ακουγόντουσαν αχνά.Το φώς αργούσε λίγο.Άναψες τσιγάρο από τα έτοιμα και κρυμμένα.Συντόνισες τις ρουφηξιές με τους χτύπους της καρδιάς σου.Περίμενες μετρώντας τις ρωγμές στον απέναντι τοίχο. Άδραξες τα κάγκελα και σκαρφάλωσες μέχρι τη μέση.Μετά μέχρι επάνω.Άνοιξες διαπλατα τα χέρια και σκέφτηκες πως όταν σε βρούνε θα ήθελες να φαίνεσαι σαν να έχεις πάρει αγκαλιά το πεζοδρόμιο ή σαν να έχεις κάνει μόλις έρωτα και κοιμάσαι στο στήθος του.Πέταξες το τσιγάρο και κοίταξες για τελευταία φορά προς τη θάλασσα.Γυρνώντας το βλέμμα σου είδες μια γάτα να σε κοιτάζει.Τρελάθηκες.Μιλάμε οτι σε κοίταζε στα μάτια.Είχε σταθεί στα πίσω της πόδια και σε κοιτούσε κοροιδευτικά.Κατέβασες αργά τα χέρια σου.Η γάτα δεν κινήθηκε.Συνέχισε να σε κοιτάζει.Έκανες απότομη κίνηση να τη τρομάξεις.Ούτε που βλεφάρισε.Κόντεψες να χάσεις την ισορροπία σου κι ο μηχανισμός αυτοσυντήρησης σε μάζεψε.Μερικά δάκρυα ξέφυγαν."Σκατά. Άχρηστη.", άκουσες κάποιον να λέει.Μπορεί να ήσουν κι εσύ.Κατέβηκες αργά από τα κάγκελα, μπήκες μέσα και διπλώθηκες στα δυο από τους πόνους στην κοιλιά.
posted by sorry_girl @ 3:04 μ.μ.  
4 Comments:
  • At 4:09 μ.μ., Blogger vromogato said…

    και μετά άρχισες να μασας το ποδι?

     
  • At 4:43 μ.μ., Blogger kalamari said…

    "τους είδα περαστικούς από τις αίθουσες των Πανεπιστημίων και των δημόσιων σκοτεινών ψυχιατρείων να συλλαβίζουνε την αλφαβήτα της κραυγής"

     
  • At 7:20 μ.μ., Blogger γιώργος said…

    θέλει δύναμη να τα παρατήσεις όλα...
    θέλει όμως περισσότερη δύναμη, να παλέψεις...
    και εσύ παλεύεις...

     
  • At 9:41 π.μ., Blogger sorry_girl said…

    @vromogato:
    εντός θέματος.
    @asfyxia:
    τρία κλικ αριστερά;
    @yiorgos:
    όλοι νομίζω..

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 ..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 
eXTReMe Tracker

Web This Blog
About Me


Name: Sorry girl
Home: Athens, Greece
About Me: "Δεν την πιστεύω απ'το Άργος τη γενιά σας , Λίβυες μοιάζετε δεν μοιάζετε ντόπιες , ο Νείλος μόνο θα έβγαζε παρόμοιες . Ή μοιάζετε με Κύπρισσες που χάραξε καλός τεχνίτης . Ή με Ινδές , στα σύνορα της Αραπιάς , όπως ακούω - που σελώνουν για αλόγατα καμήλες . Κι αν είχατε τόξα θα σας παρομοίαζα με τις αβάτευτες και αντροφόνες Αμαζόνες." Αισχύλου "Ικέτιδες"
See my complete profile

Previous Post
Archives
Links
Ιστορίες της πόλης. Που είναι όμορφη μόνο τα βράδια.