..::Don't you love her madly?::..
| Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 |
| Οι εμμονές μου |
Μπήκα σήμερα στο δωμάτιό μου και συνειδητοποίησα ότι έχω πολύ καιρό να το δω. Να το δω στην ουσία .Από τότε που γύρισα στο πατρικό μου το έχω αλλάξει δύο φορές και κάθε φορά με την ίδια ελπίδα οτι θα περνάω όμορφες ώρες εδώ μέσα. Μα τελικά συμβαίνει πάντα το ίδιο. Μαζεύω του κόσμου τη σαβούρα και μπαίνω μέσα μόνο για να κοιμηθώ . Περνάει ο καιρός και καταλήγει λίγο πολύ όπως είναι τώρα. Πεταμένα πράγματα παντού..Μόνο τα ρούχα δεν πετάω και συμμαζεύω κάθε λίγες μέρες κι αυτό γιατί δε γίνεται αλλιώς..
Κοιτώ λοιπόν γύρω μου .. Στον τοίχο μια παλιά ξύλινη κρεμάστρα. Κρέμονται μια ξεραμένη ανθοδέσμη από το γάμο της καλύτερής μου φίλης,μια ξύλινη μαριονέτα – Πινόκιο , δώρο από την Πράγα και δύο ντέφια , ένα ξύλινο και ένα μεταλλικό .Το ξύλινο το έχω από τα χρόνια της σχολής και το μεταλλικό έχει φανεί απίστευτα χρήσιμο σε βραδιές με όργανα οπου διαπρεπω στα κρουστά!
Πάνω στην ψηλή συρταριέρα καμαρώνει μια πορσελάνινη κούκλα πριγκήπισσα του ’20 που ζηλεύω τα μαλλιά της..Κουτιά με κοσμήματα που μόνο εγώ τα θεωρώ αξίας. Απέναντι μια παραφορτωμένη βιβλιοθήκη που τα ράφια της είναι έτοιμα να καταρρεύσουν .Μπλέκονται βιβλία με κασέτες που δεν εννοώ με τίποτα να πετάξω .Από την πρώτη κασέτα που αγόρασα με δικά μου λεφτά στο δημοτικό ( το trash του Alice Cooper!) μέχρι το Σιδηρόπουλο και τους Ριφιφί , τα Μπαράκια του Γερμανού δίπλα στις δύο κασέτες του Άσιμου που είχε αγοράσει ο μεγάλος μου ξάδερφος από τον ίδιο στην πλατεία Εξαρχείων ένα καλοκαιρινό απόγευμα.. .Δίπλα cd εξίσου μπερδεμένα και σε μουσικές και σε σειρά...Από μακριά ξεχωρίζω μουσικές των Ινδιάνων , Καζαντζίδη , Dead can Dance και χίλια άλλα άσχετα. Τα άπαντα του Λένιν που ποτέ δεν τελείωσα μαζί με φιγούρες αυτοκινήτων και κουμπαράδες ομοιώματα του Ποπάυ και της Όλιβ δώρα από τη Μάλτα .Πάνω στην βιβλιοθήκη άδεια μπουκάλια από χρόνια..από το πρώτο μου πάρτυ όταν έκλεισα τα 16 , από ένα βράδυ στον Ιερό βράχο που πίναμε ρετσίνα , από βράδια στο Λυκαβηττό που πίναμε σκέτο ούζο γιατί που να βρείς πάγο στα βράχια , ένα Σίβας από εκείνο το βράδυ που έπινα από δύο ποτήρια γιατί μου είχες πει ότι έτσι έκανες κι εσύ , ένα κρασί από τη Σαντορίνη και ένα άλλο που κάτι έχω γράψει στην ετικέτα του και ο καιρός το έχει ξεθωριάσει..Σε ένα μπρούντζινο βάζο έχω δύο ξερά τριαντάφυλλα από μια γιορτή μου και δίπλα στο τραπέζι πεταμένα βιβλία που επειδή τα διαβάζω όλα μαζί δεν είναι ποτέ σε σειρά…Στήβεν Κινγκ , Έκο , Ντοστογιέφσκι και αστυνομικά θριλεράκια του συρμού που τα λατρεύω. Στον τοίχο ένα άθλιο πορτραίτο μου από τη Μονμάρτρη που το βλέπω και γελάω και καμμένα γύρω – γύρω χαρτιά που πάνω έγραφα Λειβαδίτη , Morrison και Καρυωτάκη .Από κάτω τους μια τεράστια λούτρινη τίγρη παρέα με μια εξίσου μεγάλη αγελάδα- όλα δώρα για γενέθλια .Μια κιθάρα που της λείπει μια χορδή και που παρά τη λαχτάρα μου , ποτέ δεν έμαθα να παίζω , ένας Νταλί και ένα παλιό γραμμόφωνο αντίκα..Άλλη μια βιβλιοθήκη που έχει γείρει με βιβλία και από τα παιδικά μου χρόνια , κόμιξ , και ένα Όσκαρ ( αυτά από τη ρεζέρβα τα θυμάστε;!) Αγαμίας που μου είχε δώσει η τρυφερή αγοροπαρέα μου στο Λύκειο! Κεριά , κι άλλα άδεια μπουκάλια , μια παλιά τηλεόραση με ένα πολύχρωμο ψάρι αντί για σεμεδάκι , μια –υποτίθεται – βενετσιάνικη μάσκα , το στερεοφωνικό με τουλάχιστον τρία cd δίπλα , ένα μηχάνημα γυμναστικής (ναι-ναι το χρησιμοποιώ!). Ένα γραφείο που πάνω έχει από φάρμακο για την ιγμορίτιδα ,μολύβια ματιών , κατσαβίδια μέχρι φιλτράκια και άδεια κυρίως χαρτάκια. Είναι και ένα ντουλάπι δίπλα στο κρεβάτι που αν το ανοίξεις θα πέσουν φωτογραφίες και γραπτά από το ’95 μέχρι σήμερα . Μια ονειροπαγίδα από τις πρώτες βόλτες στο Μοναστηράκι και ένα σκίτσο γυναίκας δίπλα σε ένα καθιστό ξύλινο Βούδα και μια εικόνα του Χριστού –δώρο από φίλη έτσι για να μου αποδείξει τι παράξενο παιδί είμαι!… Ένα τασάκι από το κυλικείο των μηχανολόγων της πρώτης κατάληψης..Μια ξεπατικοτούρα(έτσι γράφεται;;) του Αρκά (!) και ένα κασκόλ του Παναθηναικού από τον πρώτο αγώνα που με πήγε ο μπαμπάς μου και εγώ έκλαιγα γιατί χάσαμε , ένα αυτοκινητάκι που μου έφερε η μαμά μου στα 18 για να με πειράξει που δεν είχα δίπλωμα..Ένα μπαουλάκι ποτών που μου έφερε πέρυσι στα γενέθλια ένας φίλος και την τεκίλα που είχε μέσα την ήπιαμε κρυφά από τους πολλούς στην κουζίνα.
Πολλά αντικείμενα , αταίριαστα για μένα μοναδικά .Κάποια στιγμή θα τα φτιάξω πάλι αλλιώς μου το υπόσχομαι.. |
posted by sorry_girl @ 9:33 π.μ.  |
|
| 9 Comments: |
-
-
...ακόμα κι η ζωή μου
αποχτά σημασία
όταν τη διηγούμαι
σε κάποιον...
~ Τ. Λειβαδίτης
-
@asfyxia:
με ενθουσιάζεις!
-
Πρόσεχε μην ενθουσιαστείς περισσότερο γιατί θα έχουμε προβλήματα εμείς οι δυο!
Με την καλή έννοια -Ψινάκης
:)))
-
@ptwsh:
αχαχα!όχι καλή μου εγώ δεν κάνω τέτοια!μη μου σκιάζεσαι!άσε που τους καλλιτέχνες τους έχω κόψει!κάνω αποτοξίνωση αχαχα!
-
asfyxia de shmainei kallitexnhs. shmainei h monadikh alh8inh mou agaph...
-
Kai fysika, 8a sto epanalabw, ka8aro xioumor htan.
-
@ptwsh:
μην ανησυχείς δεν παρεξήγησα!χιούμορ έκανα κι εγώ με τον όρο "καλλιτέχνης"!
-
ατάκτως ερριμένες οι αναμνήσεις της ζωής μου...
λες και αντικατοπτρίζουν τις σκέψεις και τις εικόνες στο μυαλό μου...
γνώμη μου: μην τα τακτοποιήσεις ποτέ... ασ'τα να έχουν μία επιμελημένη αταξία...
καληνύχτα...
|
| |
| << Home |
| |
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.