..Εννιά με δύο..

..::Don't you love her madly?::..
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007
"πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό"
Πόσο δύσκολο να είναι τελικά; Να ταιριάξεις τα λόγια μεταξύ τους, να τα βάλεις σε μια σειρά, την δική σου σειρά και να τα πετάξεις στα χέρια του άλλου;
Να έκανα κιόλας την αρχή.. έφερα χαρτί και στυλό. Από κείνα τα χοντρά που λάτρευα από μικρή. Και ξεκίνησα. Αυτό το γράμμα δεν θα το στείλω. Πάνε χρόνια από τότε που έρχονταν στο γραμματοκιβώτιό μου τα δικά σου. Από την νότια άκρη της πόλης, ποτισμένα με τις ώρες της αγρύπνιας σου. “ Ξέρεις κάποτε καθόμουνα για μήνες μέσα στην ηλίθια τρύπα μου..”
Και ξέρω πως έτσι έγινε και ότι για να τελειώσεις τις γαμημένες τις σελίδες σου γινόσουνα χάλια κάθε βράδυ με ζεσταμένη μπύρα. Δεν θέλω να γράφω μου ΄λεγες, γιατί με ρίχνει.
Τόσα χρόνια με αλληλογραφία που παραδινόταν σε χέρια ξένων και τραπεζάκια καφενείων. Όταν σταμάτησε η ροή αυτή ένιωσα σαν να εγκυμονούσα το πιο μεγάλο και βαρύ μωρό του κόσμου. Όλου του κόσμου τα ξημερώματα της Κυριακής, τα πιο βαριά αναμέναν να γεννηθούν ανάμεσα από τα πόδια μου.
Στο λέω αλήθεια όταν έφυγες πέρασα μήνες σε ένα ατέλειωτο μούδιασμα. Θυμάμαι που έλεγες ότι ο οργανισμός έχει μνήμη ενός χρόνου και αν σε έβλεπα τώρα θα σου ‘λεγα πως κάνεις λάθος, παραπάνω είναι.
Θα κουραστώ να σου εξηγήσω πως πείστηκα μόνη μου ότι όλο αυτό τέλειωσε. Και δεν έχω και ιδέα για το πώς τέλειωσε.
Θα σε φιλήσω εκεί που σε φιλούσα πάντα, στους κροτάφους, θα σου χαϊδέψω τον κουρεμένο πια σβέρκο και θα απομακρυνθώ ίσια.
Και ίσια στέκομαι δίπλα στην ίδια ξύλινη μπάρα. Ρίχνω το κεφάλι μου πίσω και γελάω, γελάω τρελά. Θυμάμαι τον Γκιμοσούλη να λέει πως οι άνθρωποι μέσα στα μπαρ γελάνε σαν τους λύκους και σκέφτομαι πόση απόγνωση βγάζει κανείς μέσα στα γραφτά του. Δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος μου ψιθυρίζει ο Αγγελάκας στ’ αυτί.
Απόψε το βράδυ θα βγω. Είναι ώρα.
Σκίζω στην άκρη να βγουν μισά τσιγάρα. Τρίβω τα μάτια όταν έχει πολύ καπνό και πάντα βγάζω τα γυαλιά όταν περνάει η ώρα. Και θυμάμαι κάτι δυνατές αγκαλιές σε χώρους αποχαιρετισμού, κάτι φιλιά μαφιόζικα και κάτι τραγούδια αφιερωμένα από ανθρώπους που διαλέγουν βινύλια και κοιτάνε θλιμμένα.
Να κρεμαστώ σε ένα λαιμό που ν’ αντέχει.
Να βρέξω μέχρι τον αστράγαλο στη θάλασσα.
Να στροβιλίσω ακροδάχτυλα στον καπνό.
Να ανασάνω βαθιά τον θώρακά σου.
Πώς γίνεται ένα κορμί να στεγνώνει τόσο πολύ ανάμεσα σε δυο χέρια άγνωστα; Σαν ξύλο ξερό έγινες όταν σε τύλιξα. Μόνο μια ανάσα βίαιη πήρες και έμεινες έτσι. Φοβήθηκα. Και σ’ άφησα. Μπορεί να μην ξαναανάσαινες ποτέ αν συνέχιζα να σε κρατάω. Και σ’ άφησα. Με κοίταξες παραπονεμένα. Μπερδεύτηκα. Πόσες κατεστραμμένες κινήσεις; Πόσα μισά νήματα ξεφτίζουν στα ίδια μπαρ; Καμιά φορά θα ‘θελα να κρατήσω τις άκρες τους, να τις δω να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι των αυτοκινήτων και μετά να ελευθερωθούν ψηλά.
Εκεί που το σκοτάδι τα κάνει όλα μπλε.
Να φυσήξει ρε, να φυσήξει δυνατά.

Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα
να πέσουνε τα μάνταλα
να σφραγιστούν οι θύρες
posted by sorry_girl @ 10:46 π.μ.  
19 Comments:
  • At 11:46 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Γι' αυτό γουστάρω να σε διαβάζω το πρωί στη δουλειά. Γιατί 3 στις 5 θα έχεις κειμενάκι με εσάνς τσιγαροκαψίματος και αιθυλικής αλκοόλης, με ερωτικό πισέδαφος (=background), υποβόσκουσες ροκιές και long gone memories να κρέμονται απ' το ταβάνι μαζί με τις αράχνες, σαν μόμπιλ της οικογένειας Άνταμς.

    Αν ζωγραφίσω τη φάτσα του Brandon Lee να πίνει σπέρμα του μπάρμαν πάνω στα εξελόφυλλα εσύ θα φταις.

     
  • At 12:13 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Βλέπω τις εικόνες σου...

     
  • At 12:30 μ.μ., Blogger Χρίστος said…

    Καλημέρα...
    Αποχαιρετισμοί, μυρουδιά από τσιγάρα, μισές αγκαλιές και Αγγελάκας... Τελικά τα υλικά νοσταλγίας είναι κοινά...
    Πανέμορφο κείμενο (αλλά δεν νομίζω ότι σε ενδιαφέρει αυτό..)

     
  • At 12:36 μ.μ., Blogger STATLER-WALDORF said…

    Να μην περνούν οι έμορφες και πέσω σε παγίδες …
    Γιατί είμαι αδύναμο σκαρί και χάνω την σειρά μου όταν γυναίκα δαίμονας περάσει από κοντά μου…
    Καλημέρα , να’ξερες τώρα τι μου θύμισες….

     
  • At 12:57 μ.μ., Blogger houli_v said…

    'Να κρεμαστώ σε ένα λαιμό που ν’ αντέχει'
    Όλα τα δύσκολα ζητάς ;)

     
  • At 1:33 μ.μ., Blogger numb said…

    Καλημέρα
    Να σφραγιστούν οι θύρες, να σφραγιστούν

     
  • At 1:40 μ.μ., Blogger Unknown said…

    να ανοίξουν οι θύρες, δεν θες να πετάξουν ελεύθερα ψηλά τα μισά νήματα;;;;;

     
  • At 2:14 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν να πιαστούν από ένα λαιμό που να αντέχει αλλά λίγοι τον βρίσκουν τελικά.
    μ' αρέσουν πολύ τα κείμενά σου.

     
  • At 3:42 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Μ'αρέσει που κάποιοι άλλοι κάνουν πως γράφουν. Μπράβο ρε :)))

     
  • At 3:57 μ.μ., Blogger Erwtas Stomaxhs said…

    μα τι οίστρος είναι αυτός;;
    είσαι καλά sorry_babe?

     
  • At 7:17 μ.μ., Blogger marquee de mud said…

    χεχε. ρε σου'κανε καλο εσενα ο ολυμπος.μην εκλεψες λιγο απ΄την ροη του λιωμενου του χιονιου που σε ποτιζε αναμεσα στα τσιπουρα;

    ...και ναι να σφραγιστουν οι θυρες γιατι εχουμε και σαρακοστη και χωρις ανασα το σκαρι σου καποιο αγερι καρτερ(α)εί και σιγα μη καταλαβετε τι λεω και συγγνωμη κι ολα που σας μπερδευω με τα δικα μου. χεχεχε! ο καθενας το βιολι του να αλυχταει εδω μεσα.

    keep on keeping on. κατι καλο τρεχει. καλυτερο δηλαδη.

    marqee de mud

     
  • At 7:32 μ.μ., Blogger s_k said…

    (χειροφιλημα...)

     
  • At 8:01 μ.μ., Blogger Σπύρος Σεραφείμ said…

    Τελικά, δεν είναι δύσκολο να βάλεις τα λόγια σου στη σειρά. και να μην μπορέσεις, αρκεί εκείνος που θα τα διαβάζει να ακούσει την ανάσα τους.

     
  • At 9:28 μ.μ., Blogger psarog said…

    Ναι, σίγουρα είναι παραπάνω από χρόνο

     
  • At 4:24 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Ο καθε μικρος θανατος κι ο μεγαλος ο ατελειωτος κοσμος...
    και αλλα πολλα.
    Γνωριζεις τον Κωστη;
    Ξερνας μεσα απο τα γραφτα,
    ανανεωνεσαι.

     
  • At 10:26 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Αλληλογραφίες πολύχρωμες μιας περασμένης εποχής και βινύλια και αγκαλιές τεράστιες και αληθινές και φιλιά...
    Είσαι κάθαρμα γιατί μου θύμισες πράγματα που θά θελα να ξεχάσω αλλά σε παραδέχομαι.Και υποκλίνομαι.

     
  • At 11:29 π.μ., Blogger Trilian said…

    Πήρα τη γεύση σου χθες βράδυ
    τη μυρωδιά σου, που πότισε το γκρι χαρτί
    κι έγινε το χαρτί καράβι
    κι η μυρωδιά σου, τ' ανοιγμένο του πανί

     
  • At 12:20 μ.μ., Blogger the Idiot Mouflon said…

    Πάλι Πεχλιβάνηδες καρτερούμε μάτια μου;

     
  • At 2:54 μ.μ., Blogger sorry_girl said…

    @lami_razz:
    Ρε συ αυτό το σκίτσο του Brandon το θέλω το χρειάζομαι!
    χιχι
    @Birbrilo:
    Χαίρομαι!
    ;)
    @χριστος:
    Ναι έχεις δίκιο.
    Κι έχεις και δίκιο σχετικά με την συνταγή του νόστου.
    Σ' ευχαριστώ..
    @statler:
    Και σιγοτραγουδάμε μαζί..
    @houli:
    Τα δύσκολα γιατί τίποτα δεν χάθηκε ποτέ από κανέναν..
    Κλείνω μάτι!
    @numb:
    Κλείστε τις πόρτες!Έρχεται καταιγίδααα!
    @street_spirit:
    Αυτά θα έχουμε προλάβει να τα στείλουμε ν'αρμενίσουνε πριν..
    ;)
    @neofitos:
    Ναι είναι αλήθεια πως πολλοί ψάχνουμε.
    Το εκτιμώ ιδιαιτέρως..
    @sej+pyr:
    Φιλάκια πουλάκι μου!
    @ερωτολατρεία:
    Πάντα καλά
    (άιντε και στα δικά μας :PPPPP)
    @marquee:
    Χεχε έχω χιλιάδες απορίες με όσα λες..αλλά ποιά να σου πω πρώτη;
    Χμμμ..νηστεύεις;!
    Α!Και αυτό που λες είναι αυτό που φαντάζομαι δηλαδή κάποιο τραγούδι;
    Υπογραφή,
    η μεγαλύτερη φαν εβερ!
    @fuzzy:
    Υπόκλισις με ελαφρά διπλωμένη γάμπα.
    Και απαραίτητο βλεφάρισμα.
    @spiros:
    Την ακούει;
    @psarog:
    Πληθυντικός στα χρόνια.
    ;)
    @under control:
    Γνωρίζω τα γραφτά του.
    Και τα λατρεύω.
    Και ναι είναι όπως τα λες!
    @pj:
    Είμαι μεγάλο.
    Κάθαρμα.
    Αλλά πολύχρωμο!
    χιχι
    @trilian:
    Λαλ λα λααα!
    (τι ωραίο τραγουδάκι και τι ωραίο soundtrack βρήκες πάλι!)
    @αγρινόμου:
    Αυτό που γράφεις θα μπορούσε ωραιότατα να ήταν η απάντηση στο ακριβώς από πάνω ποστ.
    Και χαμογελάω.
    Καρδιά μου!

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 ..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 
eXTReMe Tracker

Web This Blog
About Me


Name: Sorry girl
Home: Athens, Greece
About Me: "Δεν την πιστεύω απ'το Άργος τη γενιά σας , Λίβυες μοιάζετε δεν μοιάζετε ντόπιες , ο Νείλος μόνο θα έβγαζε παρόμοιες . Ή μοιάζετε με Κύπρισσες που χάραξε καλός τεχνίτης . Ή με Ινδές , στα σύνορα της Αραπιάς , όπως ακούω - που σελώνουν για αλόγατα καμήλες . Κι αν είχατε τόξα θα σας παρομοίαζα με τις αβάτευτες και αντροφόνες Αμαζόνες." Αισχύλου "Ικέτιδες"
See my complete profile

Previous Post
Archives
Links
Ιστορίες της πόλης. Που είναι όμορφη μόνο τα βράδια.