..::Don't you love her madly?::..
| Τετάρτη, Αυγούστου 09, 2006 |
| Γύρισα. |
Γύρισα. Ψάχνω μες στην τσάντα μου για τα τεφτέρια μου , να μεταφέρω εδώ αυτά που θυμάμαι. Κάτω από αντηλιακά σκεπασμένα με άμμο και μικρές πέτρες από την Εγκρεμνή βρίσκω κάτι σκόρπια φύλλα. Θα τα γράψω λοιπόν με το συνήθη τρόπο μου. Ανοργάνωτα , μπερδεμένα και με μια ανάσα.
Ξημερώματα 4ης Αυγούστου
Το παιδί των δώδεκα χρόνων κοιτάει με κλεφτή περιέργεια τον άντρα με τα μακριά μαλλιά που έχει στήσει αντίσκηνο απέναντι. Τρώει ένα παγωτό και με λαιμαργία τον χαζεύει. Τον άντρα με τα πιο παράξενα μάτια στον κόσμο. Και βλέπει ενώ κοιμάται να επισκέπτεται τον άντρα με τα πιο παράξενα μάτια στον κόσμο, ένα κορίτσι ντυμένο στα μαύρα. Βλέπει τα χέρια της. Να μπλέκονται μ’ εκείνα του άντρα με τα δέρματα στο λαιμό. Απλώνονται τα χέρια της –παράξενα λευκά χαϊδεύουν τα μαλλιά του άντρα με τα πιο παράξενα μάτια στον κόσμο. Και αργά το βράδυ τους ακούει. Ανάσες , μισές κινήσεις. Μια ησυχία. Και μετά βλέπει τα τσιγάρα τους να τους φωτίζουν τα πρόσωπα. Εναλλάξ. Πάλι τα χέρια της του χαϊδεύουν το πρόσωπο , την πλάτη , του στρώνουν τα μαλλιά. Το παιδί νιώθει κάτι παράφορο. Πίσω από το άσπρο σκονισμένο αμάξι κάτι άγριο συμβαίνει. Σηκώνεται να πάει τουαλέτα. Δεν ξέρει πως να καθησυχάσει αυτό το αντάριασμα. Και τους βλέπει. Κλεφτά. Η μάνα του ανησυχεί. Πίσω από το σκονισμένο αμάξι υπάρχει η ζωή σαν φαντασίωση που ποτέ δεν υλοποιείται.
Λευκάδα 5μισι το πρωί
Τραβάω μια γραμμή στην ύπουλη πιθανότητα για έρωτα. Βγαίνω στη βεράντα λίγο πριν το ξημέρωμα. «Εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη». Εγώ σκαλίζω σ’ ένα χαρτί να μην ξεχάσω. Τις εικόνες , τα λόγια. Σκηνοθετώ τη ζωή μου και μ’ αρέσει. Ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από μια φίλη που θέλει να δει αν είμαι καλά. Καλά είμαι φιλενάδα. Τον Γάλλο μου δεν τον αγκάλιασα με κολώνες. Ήπια λίγο παραπάνω αλλά ήταν όλα στην υγειά μου αυτή τη φορά.
Ανάβω τσιγάρο και συνεχίζω. Λευκάδα 5μισι το πρωί. Μετά από μια νύχτα στα συνηθισμένα σήμερα αποφάσισα να κάνω διακοπές. Και ρωτάω αν υπάρχει κάποιο μαγαζί που να μην παίζει μια από τα ίδια. Και υπάρχει αλλά είναι λέει πάντα άδειο. Δε γαμιέται, θα πάω. Και πήγα. Και πέρασα όμορφα. Και όταν έκλεισε το μαγαζί , ο μπάρμαν με πήρε από το χέρι και με πήγε πιο δίπλα σε μια καλύβα δίπλα σε μια πισίνα. Εκείνη την ώρα που οι mainstream τουρίστες κοιμόνταν εμείς αγρυπνούσαμε με Edith Piaf και Waits. Τα παιδιά που είχαν το μαγαζί τελικά ήταν γνώριμοι από το χειμώνα της Αθήνας και τα μαγαζιά της Πανόρμου. Πελάτες κάποιοι Έλληνες και ξένοι ανώνυμοι. Ο Otto από την Ολλανδία , ο Fred από τη Σκωτία και ο Andy ο μελαγχολικός. Όταν με ρωτάνε τι θα πιω τους λέω έναν ουρανό και ο Σωκράτης ο μπάρμαν χαμογελά και βάζει 2 τεκίλες.
Περνάνε ώρες , περνάνε σφηνάκια κι όλοι είμαστε φίλοι. Ο Andy ο μελαγχολικός μου λέει ότι είμαι πριγκίπισσα. Γελάω. Του λέω ότι I was born to be a star. Ο Fred με ρωτάει “and what the fuck happened next”. Γελάω και τον κερνάω άλλη μια τεκίλα. Ο Andy ο μελαγχολικός μου λέει “don’t listen to him girl. You are just like Greta Garbot: you don’t need publicity”. Αυτό ήταν. Από εκείνη την ώρα ήμουνα η Γκρέτα. Γελάμε. Ο Otto έχει μεθύσει. Ζει εδώ και 4 χρόνια στην Ελλάδα, οδηγώντας ένα σκάφος. Του φωνάζω : Hey Otto from Holland: don’t pay the ferryman my friend. Don’t pay the fucking ferryman”. Με κοιτάει και μετά η μνήμη του ξυπνάει. Γελάει και μου λέει “I hope I didn’t’t”. Γυρνάω και φέρνω το Γάλλο μου στο νοικιασμένο χωρίς ούτε μια γρατζουνιά. Τα μπλόκα δε με πιάνουν. Είπαμε είμαι πριγκίπισσα. Παίρνω τηλέφωνο σ’ εκείνο το ξεχασμένο και δεν είσαι διαθέσιμος. Δε γαμιέται και πότε ήσουνα;
Βγαίνω λοιπόν στη βεράντα. Στρίβω άλλο ένα και σου μιλάω για τον “μπαμπάκα” και τον Gallagher. “I‘ll try to make the skies blue for ever; If I can”. Έτσι είναι . Μεγάλη κουβέντα αυτό το “if”. Σου λύνει πολλά.
Και τώρα ακούω τις γάτες ακούω τα αυτοκίνητα. Εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη. Κι εγώ φιλαράκι διακοπές. Βάφω τα μάτια μου, φοράω δέρματα στα πόδια , δεν κλείνω ποτέ τα μάτια μου , βγάζω την ανάσα από τη μύτη και βουτάω. Θα σε συνήθιζα πολύ εύκολα. Λίγο νεράκι και πάμε παρακάτω. Τι λέγαμε; Α ναι για το πώς οι άνθρωποι ευχαριστιόμαστε τις στιγμές. “Do you mind darling? No baby feel free to tell me to take my sorry ass away from here”.
Όχι δε λέγαμε αυτό. Λέγαμε πως ξημερώνει , πως πάλι ξεχάστηκα και πως πάλι δε θα είσαι εδώ να σου μουδιάσω τον ώμο. Στην αυγή της Λευκάδας λοιπόν. Και ναι τελικά είναι ωραία στον Παράδεισο.
Κι αν με ξεγελάει χρόνια η πουτάνα τη λατρεύω. Και δε μ’ αρέσουν τα παραμύθια. Όσο κι αν το κοριτσάκι μέσα μου εκλιπαρεί κι άλλα. Δε θα κοιμηθώ στα χέρια σου με τίποτα . Γιατί ξέρω ότι το πρωί θα λείπουν. “Million miles away” το ‘παμε . Χώμα και ύπνος.
Million miles away
Σήμερα το βράδυ θα ζωγραφίσεις έναν ιππόκαμπο μαύρο στο πόδι σου.
Να τον έχεις για παρέα όταν οι άνθρωποι κουράζονται.
Η ισορροπία του μαζί τρεκλίζει επικίνδυνα.
Αδειάζω. Δεν τρώω. Καπνίζω πολύ και πίνω μετρημένα.
Μαζεύω ήλιο και σκαρφαλώνω σε γκρεμούς.
Δεν εκπλήσσομαι.
Η υψοφοβία μου θεριεύει.
Δε θα σε ξαναπώ μωρό μου.
Είσαι εκεί που βρέθηκες για λίγο.
Τα χέρια μου σε σφίγγουν στο λαιμό.
Τα πόδια μου στη μέση.
Στα κάνω κάτι τέτοια.
Όταν δεν μπορώ να σου μιλήσω.
Και δεν το ξέρεις.
Επαναλαμβανόμενα παίζει “at the mercy of Maria”.
Χωρίς ρούχα, χωρίς αντιστάσεις.
Για το παρόν κοιμάμαι μόνη.
Είμαι η Μαρία.
Άκαπνη στο λέω.
Εδώ είναι τόπος για συντροφευμένες μοναξιές.
Χρόνια έχω να περπατήσω στη βροχή. Τότε που ξανάνοιξαν οι ουρανοί της Πάτρας και βγήκαμε να αγκαλιαστούμε κυκλικά κάτω από το φως της λάμπας του δήμου. Θυμάσαι; Προσπαθώ να μη θυμάμαι. Μετά κοιταχτήκαμε , βγάλαμε τα παπούτσια μας , πιαστήκαμε από το χέρι. Βρήκες το σπιρτόκουτο , δεν πήραμε ποτέ εκείνο το καράβι για Βενετία.
«Είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά» / «Είμαι ελαφρύς» / «Είμαστε οι λίγοι , οι εκλεκτοί και οι τυχεροί»
και εν κατακλείδι “why do you look so sad?” |
posted by sorry_girl @ 12:24 μ.μ.  |
|
| 24 Comments: |
-
Μια χαρά σε βλέπω...
Αλλά Γκρέτα;!!!
Καλώς ήρθες εσύ να φύγουμε εμείς :P
-
Ε έτσι είναι αν είσαι μια βαμπ!
αχαχα!
Να ξέρεις οτι επειδή έπινα στην υγειά σου τα 'παθα όλα!(ε κάπου πρέπει να ρίξω την ευθύνη!!!!)
-
Γκρέτα; Πρέπει να είσαι ΓΥΝΑΙΚΑ με τα όλα σου.
Επινες ε; Το πες και το κανες.
Καλή προσαρμογή.
-
@ptwsh:
έτσι έτσι χαιδέψτε μου τ' αυτάκια!
χεχε!Όχι κορίτσι, απλά είχαμε πιει πολύ!
Σκατά προσαρμογή!Δεν μπορώ να δουλέψω με τίποτα!αγκρρρρρρρρρρρ!
-
Τι να δουλέψεις... εδώ έχουν κλείσει και τα delivery. Νηστικοί κοντεύουμε να μείνουμε... Να απεργήσω μήπως?
-
Kάτι μας είπες τώρα...
Εδώ και δύο εβδομάδες προσπαθώ να προσαρμοστώ όπως γνωρίζεις άλλωστε :PPP
-
@atron:
να κάνεις λευκή απεργία χαρ χαρ!
@Sigmund_01:
ωχ άμα μου πάρει 2 βδομάδες την έκατσα!
-
kalws tin!kserw ti xreiazetai gia pio ipia prosarmogh...dejavu!!!
-
Ποιός σου είπε ότι στις δύο εβδομάδες θα τα καταφέρεις;
Εγώ δεν μπόρεσα...
Γι αυτό δρόμοοοοο...
-
"Do you read me, won't you tell me?
If you read me, then please believe me, when I say
Yes I've been waiting, seems like forever
I've been waiting, my situation ain't got much better"
...όπου κι αν πας γυρίζεις πάντα στο ίδιο σημείο.
Welcome Back
-
καλώς όρισες
υπομονή
ωραίες εικόνες ;)
-
Όλα υπολειτουργούν τον Αύγουστο. Οπότε και να μην προσαρμοστείς μη νομίζεις ότι θα το προσέξει και κανείς.
-
-
Να και οι τεκίλες...
Welcome back!!!
-
Καλως ηρθες.
Πολυ καλο το ποστ.
ζερο.
-
-
Πολύ όμορφο, γεμάτο εικόνες!!
Welcome back!
-
Καλώς την. Τώρα που ήρθες -δεν είναι ανάγκη να γυρίσεις πίσω κιόλας.
-
@ey-aggelos:
γεια σας ιππότη!;)
@sigmund_01:
Καλό δρόμο λοιπόν!
@mansar:
"η ζωή μου κύκλους κάνει;"
@gelial:
;)!
@ptwsh:
ευτυχώς γιατί δεν το'χω καθόλου!
@dimitris:
γεια σου παιδάκι!χικ!
@zero:
καλώς σας βρήκα!ευχαριστώ!
@margo:
θενκς και γουελκαμ!
@razzmatazz:
άτιμες εικόνες!χεχε!nice to be back!
@mboy:
το παλεύωωωωωωωωωωωω!
-
@sorry girl kalws se brhka!
-
Κάνει μια ψύχρα απόψε που με αρρωσταίνει
κι έχω χαθεί στης πολιτείας τα στενά,
εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη
κι εγω βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά.
-
@margo:
;)
@lex_luthor06:
ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια..ή ακόμα καλύτερα πέφτω απάνω σου σαν τη βροχή;
-
οι κολώνες είναι ψευδαίσθηση άμυνας
δεν υπάρχουν
τα 'παμε, δεν τα 'παμε?
-
@vromogato:
Οι κολώνες ψευδαίσθηση;!Μα τι λέτε αγαπητέ;Για δοκίμασε να τις αγκαλιάσεις με το Γάλλο μου κι αν δεν πεις χαλόου στον Άγιο να μη με λένε sorry_girl!
|
| |
| << Home |
| |
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
Μια χαρά σε βλέπω...
Αλλά Γκρέτα;!!!
Καλώς ήρθες εσύ να φύγουμε εμείς :P