..::Don't you love her madly?::..
| Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 |
| Moonchild by Rory |
| Εκεί που σιγά-σιγά θα γίνουν όλα γκρί.Θα κολλάει το τσιγάρο στα χείλη μου και θα πονάει όταν το τραβάω.Μα ο θυμός δε θα περνάει.Ξεκινάει ξανά κι αυτή τη φορά είμαι ανίσχυρη να το προλάβω.Σε θυμάμαι συχνά όπως την πρώτη φορά που σε είδα στο λιμάνι.Σε θυμάμαι πιο σπάνια να φεύγεις κλαίγοντας σ' όλη την εθνική.Το μαχαίρι που ήταν στομωμένο και πονούσε διαολεμένα όταν έκοβε.Γέλια σ' αντιπαράθεση.Εικόνες μπερδεμένες με σεντόνια υγρά και πρωινά με πονοκέφαλο.Ασπρόμαυρο φιλμ από το υπόγειο μπαρ που τώρα πια στην μπάρα του κουνιούνται κοριτσάκια με τις κοιλιές έξω. Καθαρό τζάμι να καθρεφτίζομαι.Σκούριασα πια και δεν είμαι πρόθυμη.Έλλειψη κινήτρων γενικότερα.Τα δεδομένα ζητούμενα και τα υπόλοιπα τα ξέρεις μωρέ μην τα ξαναλέω..Κορμιά χωρίς έλεγχο είναι καταδικασμένα να γέρνουν αιωνίως.Χέρια μπαλαρίνας να γδέρνουν.Ασυνάρτητες φράσεις το ξέρω.Δεν βγαίνει νόημα μόνο ήχοι.Ρόδες φορτηγών.Μυρωδιά βενζίνης.Θα φύγουμε;Μόνο κάποιος να μου πεί "μην κλαίς".Ένταση και να μπορείς σε 30 δεύτερα να φύγεις για πάντα .Να μη σε κρατάει τίποτα.Τί υπέροχα τρομακτική ουτοπία.Ψευδαίσθηση με μια λέξη. |
posted by sorry_girl @ 4:54 μ.μ.  |
|
|
|
|
| Οι εμμονές μου |
Μπήκα σήμερα στο δωμάτιό μου και συνειδητοποίησα ότι έχω πολύ καιρό να το δω. Να το δω στην ουσία .Από τότε που γύρισα στο πατρικό μου το έχω αλλάξει δύο φορές και κάθε φορά με την ίδια ελπίδα οτι θα περνάω όμορφες ώρες εδώ μέσα. Μα τελικά συμβαίνει πάντα το ίδιο. Μαζεύω του κόσμου τη σαβούρα και μπαίνω μέσα μόνο για να κοιμηθώ . Περνάει ο καιρός και καταλήγει λίγο πολύ όπως είναι τώρα. Πεταμένα πράγματα παντού..Μόνο τα ρούχα δεν πετάω και συμμαζεύω κάθε λίγες μέρες κι αυτό γιατί δε γίνεται αλλιώς..
Κοιτώ λοιπόν γύρω μου .. Στον τοίχο μια παλιά ξύλινη κρεμάστρα. Κρέμονται μια ξεραμένη ανθοδέσμη από το γάμο της καλύτερής μου φίλης,μια ξύλινη μαριονέτα – Πινόκιο , δώρο από την Πράγα και δύο ντέφια , ένα ξύλινο και ένα μεταλλικό .Το ξύλινο το έχω από τα χρόνια της σχολής και το μεταλλικό έχει φανεί απίστευτα χρήσιμο σε βραδιές με όργανα οπου διαπρεπω στα κρουστά!
Πάνω στην ψηλή συρταριέρα καμαρώνει μια πορσελάνινη κούκλα πριγκήπισσα του ’20 που ζηλεύω τα μαλλιά της..Κουτιά με κοσμήματα που μόνο εγώ τα θεωρώ αξίας. Απέναντι μια παραφορτωμένη βιβλιοθήκη που τα ράφια της είναι έτοιμα να καταρρεύσουν .Μπλέκονται βιβλία με κασέτες που δεν εννοώ με τίποτα να πετάξω .Από την πρώτη κασέτα που αγόρασα με δικά μου λεφτά στο δημοτικό ( το trash του Alice Cooper!) μέχρι το Σιδηρόπουλο και τους Ριφιφί , τα Μπαράκια του Γερμανού δίπλα στις δύο κασέτες του Άσιμου που είχε αγοράσει ο μεγάλος μου ξάδερφος από τον ίδιο στην πλατεία Εξαρχείων ένα καλοκαιρινό απόγευμα.. .Δίπλα cd εξίσου μπερδεμένα και σε μουσικές και σε σειρά...Από μακριά ξεχωρίζω μουσικές των Ινδιάνων , Καζαντζίδη , Dead can Dance και χίλια άλλα άσχετα. Τα άπαντα του Λένιν που ποτέ δεν τελείωσα μαζί με φιγούρες αυτοκινήτων και κουμπαράδες ομοιώματα του Ποπάυ και της Όλιβ δώρα από τη Μάλτα .Πάνω στην βιβλιοθήκη άδεια μπουκάλια από χρόνια..από το πρώτο μου πάρτυ όταν έκλεισα τα 16 , από ένα βράδυ στον Ιερό βράχο που πίναμε ρετσίνα , από βράδια στο Λυκαβηττό που πίναμε σκέτο ούζο γιατί που να βρείς πάγο στα βράχια , ένα Σίβας από εκείνο το βράδυ που έπινα από δύο ποτήρια γιατί μου είχες πει ότι έτσι έκανες κι εσύ , ένα κρασί από τη Σαντορίνη και ένα άλλο που κάτι έχω γράψει στην ετικέτα του και ο καιρός το έχει ξεθωριάσει..Σε ένα μπρούντζινο βάζο έχω δύο ξερά τριαντάφυλλα από μια γιορτή μου και δίπλα στο τραπέζι πεταμένα βιβλία που επειδή τα διαβάζω όλα μαζί δεν είναι ποτέ σε σειρά…Στήβεν Κινγκ , Έκο , Ντοστογιέφσκι και αστυνομικά θριλεράκια του συρμού που τα λατρεύω. Στον τοίχο ένα άθλιο πορτραίτο μου από τη Μονμάρτρη που το βλέπω και γελάω και καμμένα γύρω – γύρω χαρτιά που πάνω έγραφα Λειβαδίτη , Morrison και Καρυωτάκη .Από κάτω τους μια τεράστια λούτρινη τίγρη παρέα με μια εξίσου μεγάλη αγελάδα- όλα δώρα για γενέθλια .Μια κιθάρα που της λείπει μια χορδή και που παρά τη λαχτάρα μου , ποτέ δεν έμαθα να παίζω , ένας Νταλί και ένα παλιό γραμμόφωνο αντίκα..Άλλη μια βιβλιοθήκη που έχει γείρει με βιβλία και από τα παιδικά μου χρόνια , κόμιξ , και ένα Όσκαρ ( αυτά από τη ρεζέρβα τα θυμάστε;!) Αγαμίας που μου είχε δώσει η τρυφερή αγοροπαρέα μου στο Λύκειο! Κεριά , κι άλλα άδεια μπουκάλια , μια παλιά τηλεόραση με ένα πολύχρωμο ψάρι αντί για σεμεδάκι , μια –υποτίθεται – βενετσιάνικη μάσκα , το στερεοφωνικό με τουλάχιστον τρία cd δίπλα , ένα μηχάνημα γυμναστικής (ναι-ναι το χρησιμοποιώ!). Ένα γραφείο που πάνω έχει από φάρμακο για την ιγμορίτιδα ,μολύβια ματιών , κατσαβίδια μέχρι φιλτράκια και άδεια κυρίως χαρτάκια. Είναι και ένα ντουλάπι δίπλα στο κρεβάτι που αν το ανοίξεις θα πέσουν φωτογραφίες και γραπτά από το ’95 μέχρι σήμερα . Μια ονειροπαγίδα από τις πρώτες βόλτες στο Μοναστηράκι και ένα σκίτσο γυναίκας δίπλα σε ένα καθιστό ξύλινο Βούδα και μια εικόνα του Χριστού –δώρο από φίλη έτσι για να μου αποδείξει τι παράξενο παιδί είμαι!… Ένα τασάκι από το κυλικείο των μηχανολόγων της πρώτης κατάληψης..Μια ξεπατικοτούρα(έτσι γράφεται;;) του Αρκά (!) και ένα κασκόλ του Παναθηναικού από τον πρώτο αγώνα που με πήγε ο μπαμπάς μου και εγώ έκλαιγα γιατί χάσαμε , ένα αυτοκινητάκι που μου έφερε η μαμά μου στα 18 για να με πειράξει που δεν είχα δίπλωμα..Ένα μπαουλάκι ποτών που μου έφερε πέρυσι στα γενέθλια ένας φίλος και την τεκίλα που είχε μέσα την ήπιαμε κρυφά από τους πολλούς στην κουζίνα.
Πολλά αντικείμενα , αταίριαστα για μένα μοναδικά .Κάποια στιγμή θα τα φτιάξω πάλι αλλιώς μου το υπόσχομαι.. |
| posted by sorry_girl @ 9:33 π.μ. |
|
|
|
| Τρίτη, Μαΐου 23, 2006 |
| Τα λάθη στο κείμενο έχουν αιτία......... |
| Ναί πήγα στη θάλσσα.Έκανα μπάνιιο.Δεν ήταν πολύ παγωμένα.Είχε όμως πάρα πλλά φύκιαααα.Παρόλα αυτά ήταν αναζωγονητικά.Μέχρι εκεί όλα καλά.Τα τρία κραφάκια πλωμάρι τι τα θέλαμε μετά;;Ωωωωχ ... το κεφάλι μου...ζντουπ..(το κεφάλι μου έπεσε στο πληκτρολόγιο) ...εα'γξ ερ΄ΓΞΠέρ...(αποτέλεσμα της προηγούμενης κίνησης)Ωωωωωχχχχχ... |
| posted by sorry_girl @ 11:07 π.μ. |
|
|
|
| Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006 |
| Δευτέρα κάτι έχω.. |
Αυτές τις Δευτέρες δεν τις αντέχω . Θα μου πείς αντέχεις τις Κυριακές; Όχι ούτε κι αυτές.Ειδικά όμως οι Δευτέρες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα σε όλους. Μέσα στο μετρό οι άνθρωποι μισοκοιμούνται ή αισθάνονται τελείως αμήχανα και κλεφτοκοιτάζουν τους υπόλοιπους μέσα από το τζάμι.Κι άμα τους πιάσουν , τραβάνε το βλέμμα απότομα και κοιτάνε τάχα αλλού.
Αυτό το παρασκευοσάββατο ξενύχτησα τραγικά.Την Παρασκευή κοιμήθηκα 7 το πρωί και το Σάββατο 6.Μου θύμησε λίγο τα χρόνια της σχολής στην Πάτρα η κατάσταση.Μόνο που τώρα σερνόμουνα από την κούραση όλο το επόμενο πρωί όχι όπως τότε!Την Παρασκευή αργά το βράδυ έκανα βόλτες σε μια γειτονιά στου Ζωγράφου και κάποια στιγμή έκατσα στην είσοδο μιας πολυκατοικίας να κάνω ένα τσιγάρο (όχι δεν το 'κοψα ακόμα γαμώτο!) .Βγαίνει λοιπόν ένας νέος ( σαν τη θεία μου μιλάω όσο γερνάω!) , γύρω στις 2 και αφού με κοιτάει περίεργα (τί κάνει αυτή εδώ;;!), παίρνει το δρόμο του για βραδυνή έξοδο.Στις 2 το βράδυ!Αχ τα νιάτα!
Το Σάββατο αναγκαστικά είδα ευρωβιζιόν κι αυτό γιατί όπου και να πήγαινες είχε οθόνες με αναμετάδοση.Τώρα τι δουλειά είχαν οι οθόνες μέσα στο μπαρ , ο ιδιοκτήτης κι η ψυχή του.Χάρηκα που κέρδισε μια έστω και ελάχιστα ροκιά (μα τι λέω;!)
Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω να πηγαίνω για μπάνιο καθε απόγευμα Σαββάτου και Κυριακής.Για την ακρίβεια θα λιώνω με τις ώρες στην παραλία που θα έχει το λιγότερο κόσμο από όλες τις ανατολικής Αττικής.Όποιος θέλει ας έρχεται να λιώνουμε στη σκιά παρέα(στον ήλιο δεν κάθομαι γιατί βγάζω φακίδες!).Μαζί θα έχω ένα κασετοφωνάκι και κανα βιβλίο . Όχι το sudoku δε μ' αρέσει κι ούτε εκτιμώ τις ρακέτες ( των άλλων γιατί άμα παίζω εγώ μ' αρέσει) .Γενικά θέλω ησυχία στην παραλία.Τώρα που το σκέφτομαι αυτά που έχω περιγράψει είναι στη σφαίρα του φανταστικού!
Στη δουλειά με βάλανε σε άλλο αντικείμενο το οποίο περικλείει σοβαρό κίνδυνο για τη σωματική μου ακεραιότητα.Έλεγχοι δαπανών επιχειρήσεων. Ή που θα με λαδώνουν ή που θα με βαράνε.Οι αριστερές μου καταβολές εναντιώνονται στο πρώτο και είναι συνηθισμένες στο δεύτερο!Χμμμ...
Το Σάββατο που μας έρχεται παντρεύεται μια φίλη.Μην πει κανείς και στα δικά μου θα με συγχίσει!Καμιά καλή ιδέα για δώρο ωστόσο είναι ευπρόσδεκτη!
Γκρίνια σήμερα!
Λουφάρω από τη δουλειά και την κάνω νωρίς .Πάω Ν.Μάκρη για μπάνιο.Το λέω για να με ζηλέψετε , να γρουσουζευτεί η απόπειρα και να με δαγκώσει καρχαρίας (όλα αυτά σε μια παραλία που το πιο επικίνδυνο που έχει παρουσιαστεί είναι φύκια!αλλά την ξέρω τη μοίρα και την τύχη μου!σήμερα που θα πάω θα βγεί μια όρκα ναα με το συμπάθειο!)
Άντε καλό υπόλοιπο εβδομάδας!
(πλατς!-βουτιά!) |
| posted by sorry_girl @ 12:56 μ.μ. |
|
|
|
|
| Effort |
Unconsiousness along with relevance
Dead flowers
Music from the picture
My sadness and my loneliness keep me alive
Just out of curiosity
Does it still exist?
Clocks never stop ticking here
They count down the time that deserves respect
Read between the lines
Where the magic still remains
Η αίσθηση της επερχόμενης απώλειας.
Συναίσθηση της εν δυνάμει απουσίας.
Των μετέπειτα παρηγοριών.
Έξω από την ανάρρωση , διανύεις τη συντήρηση.
Ανυπόφορο.. |
| posted by sorry_girl @ 10:34 π.μ. |
|
|
|
|
| Ευρωβιζιόν |
| Είδα οτι έχει ψωμί η ευρωβιζιόν και είπα να γράψω ένα post να μαζέψω κόσμο και σχόλια χαχα! |
| posted by sorry_girl @ 10:23 π.μ. |
|
|
|
| Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 |
| Μεσημέρι στο μικρό καφέ |
Ναι - ναι ζωή.
Τί άλλα;
Κι αν κρυώνει λίγο θα βγει ο ήλιος.
Είναι η μπλέ η ώρα.
Οι δρόμοι γεμίζουν για να αδειάσουν ξανά.
Αστεία γεγονότα γεμάτος ο κόσμος.
Δεν είναι για κακό πια.
Τα υποκατάστατα της εξάρτησης δουλεύουν για λίγο.
Για τώρα.
Δυο χρονών παιδί με λακκάκια στο γέλιο του..
Γιατί να του το ακυρώσεις;
Γυναίκα στα 17 με χαρακιές στα μάγουλα..
Γιατί να της τις σκάψεις;
Σχέση που αποσύρθηκε αργά.
Της έπρεπε να την τελειώσεις.
Πρώτη μέρα κι όλα θολά.
Σβήσε το τσιγάρο και πάμε.
Ναι - ναι ξέρω.
Εσύ; |
| posted by sorry_girl @ 3:02 μ.μ. |
|
|
|
|
| 06/01/06 |
Μικρές μικρές πίκρες
Πεθαίνουν καρφωμένες στα τακούνια μου
Άδεια χαρτόκουτα απόμειναν στο ξημέρωμα τούτης της νύχτας
Άτακτες ατάκες φεύγουν με δύναμη
Γέλια και κουβέντες εν τη ρύμη
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον κόσμο
Καθαρός , σύννεφα , ουρανός
Πατώ στην αρχή αυτού του δρόμου
Μα δεν ήταν μονοπάτι κάποτε;
Κοίτα πως ανοίγεται η μέρα
Ακριβά απλώνεται στον καθαρό αέρα
Τις καλύτερες φωνές μου τις τραγούδησα σ' εσένα
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον κόσμο
Καθαρός , σύννεφα , ουρανός
Λίγο χρόνο χρειάζομαι μόνο μάτια μου
Να κάνω τις οθόνες να δουλεψουν
Κι από μαύρες να γίνουν άσπρες |
| posted by sorry_girl @ 10:24 π.μ. |
|
|
|
| Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 |
| Απρίλης του ΄05 |
Όλα θα σηματοδοτήσουν ένα πισωγύρισμα σήμερα.
'Εχεις μείνει πίσω και δεν κοιτάω τον καθρέφτη ούτε μια στιγμή.
Στις στροφές η φυγόκεντρος.
Όλη η επιστροφή να γίνει με τα πορείας σβηστά.
Να μη σε πιάνουν τα μπλόκα.
Ο κόσμος γυρίζει γύρω σου.
Κι αν δε σε είχα ποτέ, με φιλάς και βρίσκω μπύρα στην ανάσα σου.
Συναρμολογώ μικρές καταφάσεις.
Το δουλεύω και με κοιτάς λυπημένα.
Το παλεύω και ο οίκτος σου μ' αρέσει.
Τη γουστάρω την άρνησή σου.
Έχει τσαμπουκά.
Τα δάχτυλά σου είναι σκληρά στις άκρες.
Τα δικά μου νικοτίνη.
Θες μα δεν μπορείς.
Φίλα με να τα θάψω όλα.
Σκηνή: σκοτεινός , έρημος δρόμος.Μικρό γαλλικό αυτοκίνητο που τρέχει σαν από μόνο του.Δε μιλάει κανείς.Και ξαφνικά το ραδιόφωνο παίζει every you and every me..Σου λέω να το δυναμώσεις μα το έχεις κάνει ήδη.Το τερματίζεις.Τα ηχεία ξερνάνε και το μυαλό μου γυρίζει.Οι τροχοί.. |
| posted by sorry_girl @ 8:55 π.μ. |
|
|
|
| Δευτέρα, Μαΐου 15, 2006 |
| Οδηγία για τρυφερά μυαλά |
Καταθέσεις για παιδιά ώστε να ξέρουν να πορεύονται.Όταν πετάνε , να υπάρχει κάποιος από κάτω να τα πιάσει σαν πέσουν . Γιατί θα πέσουν . Δεν φτιαχτήκαμε για να πετάμε . Τουλάχιστον για ώρα . Το μαθαίνεις μικρός αυτό . Τότε που πηδάς από όλο και ψηλότερα σκαλοπάτια και πεζούλια και για τρία δευτερόλεπτα λες οτι τα κατάφερες..Δεν κλείνεις καν τα μάτια μην τυχόν και εξαφανιστεί το όνειρο . Μετά τα πέλματα χτυπούν με δύναμη το έδαφος και ο ξαφνικός πόνος σε τρελαίνει . Πάλι στη γή γαμώτο.. Κι οι υπόλοιποι να σε κοιτούν με οίκτο και ειρωνεία . Είσαι ανάμεσά τους ξανά . Στρώνεις τα μαλλιά σου και γελάς αμήχανα . Σκέφτεσαι τι θα πεις πάλι στη μάνα σου , που το βράδυ απελπισμένα θα σε ρωτήσει γιατί πονάν πάλι τα γόνατά σου.
Έκανα ποδήλατο μάνα.. |
| posted by sorry_girl @ 5:55 μ.μ. |
|
|
|
|
| Διάλογος στις τρείς τη νύχτα. |
"Τί έγινε;"
"Είδα στον ύπνο μου οτι έφυγες"
"Δε φεύγω ψυχή μου."
Μια αλυσίδα με δένει . Και την αγαπάω αυτή την αλυσίδα . Τη γυαλίζω κάθε μέρα , τη βάφω με χαρούμενο πορτοκαλί της λάβας που κρυώνει . Τη στολίζω με άσπρα και κόκκινα τριαντάφυλλα . Αυτά πάντα τα βράδια . Γιατί τα ξημερώματα , την τεντώνω να σπάσει , ιδρώνω και ματώνω τις παλάμες μου . Δαγκώνω τα δάχτυλά μου να βγεί αλλά δεν ξέρω απο που με κρατάει.Παλεύω να μην φωνάξω και σε τρομάξω . Μετά κλαίω λιγάκι . Μετά ξημερώνει κι όλα αλλάζουν . Την αγαπάω ξανά τόσο δυνατά που νομίζω οτι δε θα αναπνέω χωρίς αυτή. Το μυαλό μου ηρεμεί , η αντάρα χάνεται . Σηκώνομαι , σου χαμογελάω , σε ρωτάω αν θες καφέ και σου λέω πως τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν το πω σ΄εσένα . Εγώ δεν είμαι όμορφη αν δεν ακουμπάει το βλέμμα σου πάνω μου . Μου γελάς κοροιδευτικά και φεύγεις . Μου λες οτι θα τα πούμε το βράδυ . Και θα τα πούμε ψυχή μου . Όχι ψέμματα , αλλά τις μισές , εκείνες , αλήθειες που λατρεύεις και με βολεύουν . Αλλά δεν μπορεί..τα ξέρεις ήδη έτσι δεν είναι ; Γι΄αυτό θα φύγεις .. Γι΄αυτό έφυγες ..
"Κοιμήσου τώρα." |
| posted by sorry_girl @ 5:40 μ.μ. |
|
|
|
| Κυριακή, Μαΐου 14, 2006 |
| Όλα είναι δρόμος |
Κυριακή και πριν μας πιάσει η θλίψη της ας την κάνουμε.Παίρνω τ΄αμάξι και πάω νότια.
Καλό δρόμο σε όλους.Είναι πολύ όμορφο απόγευμα για να μείνετε μέσα..
Όποιος δεί μια τρελλή να τρέχει στον Καρέα και να τραγουδάει δυνατά να με χαιρετήσει παρακαλώ!
Φιλιά! |
| posted by sorry_girl @ 5:30 μ.μ. |
|
|
|
| Παρασκευή, Μαΐου 12, 2006 |
| 10/04/05 |
Μελωδικό metal.Παράδοξο ε;
Και η ειρωνεία ακόμα υπάρχει.
Πορτοκαλί στο μαύρο;
Δηλαδή τί;Όπως η καύτρα στο τασάκι;
Άντρες μπλέκουν τα γένια τους στις αγκαλιές
λίγο πριν φύγουν για φαντάροι.
Μετά αποχαιρετιούνται.
Πάλι γίνεσαι παράξενη.
Γράφεις στα σκοτάδια;
"Τι γράφεις;την αυτοβιογραφία σου;"
"Δεν είμαι τόσο σημαντική."
Τώρα.Τώρα είναι η ώρα.Που το αλκοόλ , γλυκά ανοίγει δρόμο στις αρτηρίες σου.Τώρα που φτάνει στο μυαλό σου , την πρωταρχική αιτία.
Local.
Φασαρία μεσα στο μπαρ και το αεκάκι πάλι δεν το έβαλε το γαμημένο το γκόλ.
Το μέσο επικοινωνίας βουβό.
Το ξέρω πως κάπου μακριά τα φωτάκια αστράφτουν στον ουρανό της πόλης.
Μια γιορτή.
Γραφίδα το χαράζει.
Γιορτή. |
| posted by sorry_girl @ 2:02 μ.μ. |
|
|
|
|
| Estara en carcel tambien |
| Lost case θα το λένε . Εκεί που τίποτα δεν διαταράσσει το σκοτάδι . Ούτε το μπλε ελεκτρικ των πινακίδων νεον να σε ενοχλεί στα μάτια . Δε θα κάνεις ρυτίδες καρδιά μου . Θα 'ρχονται κι οι φίλοι σου . Αυτοί που κοιμούνται ,όπως και εμείς, με τις μπότες για να είναι έτοιμοι να φύγουν σαν σημάνει ο χρόνος . Το γύρισμα των καιρών θα είναι απαλό σαν χνούδι στο κεφαλάκι μωρού που μόλις αντίκρυσε θολά τον κόσμο . Θα΄σαι καθαρός . Tabula rasa . Ακροβάτης κι ηττητής . Δε θα ΄χεις δάκρυα , αίμα , σπέρμα . Θα είσαι αιώνια ζωντανός , γυμνός από στολίδια ρούχων . Νεκρές , φολίδες θα έχουν γλιστρύσει από πάνω σου . Αν θα αναπνέεις ; Δε θα γίνεται καρδιά μου.. Θα είσαι δικός μου για πάντα . |
| posted by sorry_girl @ 1:49 μ.μ. |
|
|
|
| Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006 |
| Καλοκαίρι |
Παλιές πληγές που ανοίξανε ξανά
στον ήλιο και στ΄αλάτι του θα μείνουν μόνο σα σημάδια
Εφτά είναι οι χαρακιές
Μόλις όμως που διακρίνονται πια
Έχουν περάσει χρόνια
και όσο να 'ναι βοήθησαν
Παλέυεις να θυμηθείς και ζορίζεσαι
Σκόρπιες εικόνες κι ίσως αυτό να σου πρέπει
Μόνο να θυμάσαι τα μακριά μανίκια
Αυτά που κρύβουν εκείνες τις χαρακιές
Να μην τις δει κανείς και ρωτήσει
Να μην τις δει κανείς και τρομάξει
Εκείνα τα πρόσωπα τα κολλημένα έξω από το βαγόνι
Να μην ξαναγυρίσουν
Ησυχία
Ζέστη
Καλοκαίρι στα τσιμεντένια πεζοδρόμια
Γαλήνη
Λέω να το στείλω στον mansar που μου το ξύπνησε και τον ευχαριστώ.. |
| posted by sorry_girl @ 1:18 μ.μ. |
|
|
|
| Τρίτη, Μαΐου 09, 2006 |
| Τα λεφτά,τα λεφτά,τα εκατομμύρια! |
Κάθομαι να σημειώσω τί θέλω να κάνω αυτό το καλοκαίρι.Σημειώνω λοιπόν τις συναυλίες που θέλω να δω..Ιούλιος : Iggy Pop και Stooges , Deep Purple , Αύγουστος Depeche Mode και πέρα από αυτά δε θα πάω σίγουρα Μάλαμα και Παπακωνσταντίνου;Θα πάω!Άσε που μπορεί να προκύψει και τίποτα άλλο!Χώρια τους Stones που τους έχω πληρώσει ήδη (άσε αυτό το βγάζω εκτός γιατί δε με συμφέρει να το σκέφτομαι!)
Το Σεπτέμβρη θα γίνω και κουμπάρα κι έχω να πάω και σε άλλον ένα γάμο μέχρι τότε.Επίσης πρέπει να κάνω μεγάλο σέρβις στο αυτοκίνητο και ν ' αλλάξω και λάστιχα .
Κάμια ιδέα για γρήγορο , εύκολο και -τονίζω- ανώδυνο χρήμα;;;;! |
| posted by sorry_girl @ 10:40 π.μ. |
|
|
|
| Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006 |
| Για τις πέντε του Μάη |
Α και κάτι άλλο : προχτές ήταν η πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια που δεν θυμήθηκα τα γενέθλια.Πρόοδος ε;
Ε έτσι κι αλλιώς δεν ήθελες να τα θυμάμαι.
Διαλέγω έναν αναίμακτο τρόπο να στα πω : Χρόνια πολλά φιλαράκι.. |
| posted by sorry_girl @ 2:00 μ.μ. |
|
|
|
|
| Κι ο καπνός που πάει επάνω φτιάχνει ένα μηδενικό.. |
Σήμερα ήθελα να γράψω κάτι αστείο.Κάτι ιστορίες με μαμάδες και μωρά αλλά δε μου φαίνεται και τόσο αστείο τελικά.Μάλλον τρομακτικό μου κάνει.Από την άλλη βέβαια τα πιο αστεία πράγματα είναι αυτά που σου κόβουν τα γόνατα από το φόβο.Έτσι δεν είναι;
Θα πω λοιπόν άλλα πράγματα.Για παιδιά που γράφουν όμορφα στα blogs τους και που σε κάνουν να ξεχνάς την μοναξιά σου λίγο.Αυτή την ανάμεσα σε πολλούς λεω..Για όμορφα τραγούδια που μένουν στο μυαλό σου από τον ύπνο και σου φτιάχνουν τη μέρα καθώς επιμένουν νε ξεπηδάνε ανάμεσα σε ισολογισμούς και στοίβες χαρτιών..Για το δεύτερο τσιγάρο της ημέρας-αυτό που το νιώθεις περισσότερο..Για μια βόλτα μεσημέρι Δευτέρας στην Βασιλίσσης Σοφίας ενώ ο ήλιος μισοκρύβεται και ο κόσμος περπατάει σαστισμένα-αρχή εβδομάδας βλέπεις..Για εκείνη τη σπάνια στιγμή που θες κάτι πολύ και δεν τολμάς καν να το ζητήσεις και αυτό υλοποιείται μαγικά σχεδόν από μόνο του..Για τότε που θες κάτι να γράψεις η να πεις και το βγάζεις με τη μία από το μυαλό σου , έτοιμο και καλοκαμωμένο.. Για τότε που ψάχνεις να βγάλεις την "Αράχνη" του Μάλαμα στο πιάνο και βρίσκεις αμέσως οτι είναι σολ ελάσσονα..Για το παλιό σου άρωμα που το έχεις χρόνια και αυτό επιμένει να κρατάει την ουσία του κόντρα στον ήλιο και στο χρόνο..Για τους φίλους σου που αποφασίσαν να είναι μαζί για πάντα , όσο κι αν εσένα αυτό σου φαίνεται ξεχασμένη πραγματικότητα..Για το πρώτο μωρό φίλων σου που κρατάς αγκαλιά και αναστενάζει καθώς το παίρνει ο ύπνος..Για όλα αυτά που μάλλον θα έρθουν και αυτό το "μάλλον" είναι που σε κρατάει..Για να είσαι μόνος σου και αυτό να μην πονάει τόσο ή τουλάχιστον πάντα..Για να είσαι "καλά" χωρίς υπερβολές , αίματα και ξεσπάσματα ακραίας παράνοιας.."Ελεγχόμενα" όμορφα , απλά πράγματα..Μέχρι να έρθει η φάση της μανίας ξανά..Καταλαβαίνεις έτσι; |
| posted by sorry_girl @ 1:06 μ.μ. |
|
|
|
| Παρασκευή, Μαΐου 05, 2006 |
| Είμαι Κνίτης δίχως κόμμα , που λέει και ο Τζιμάκος.. |
Τρίτη του Πάσχα και κάνω το λάθος να έρθω στη δουλειά.Λάθος γιατί δεν είναι κανένας άλλος στο γραφείο.'Οχι δεν με είχε πιάσει κρίση εργατικότητας απλώς η φύση της δουλειάς είναι τέτοια που αν και εξωτερικός συνεργάτης είμαι υποχρεωμένη να δηλώνω το παρόν καθημερινά κι ας μην έχω τίποτα να κάνω (η κατάρα!) .Μία η ώρα και λόγω της άφιξης της Κοντολίζα έχουμε τελικά ημιαργία!Όχι βέβαια οτι ήταν και κανείς στους ορόφους αλλά τέλος πάντων-αυτό δεν ήταν κτίριο το τελευταίο οχυρό ήταν μετά το βομβαρδισμό.
Βγαίνουμε λοιπόν με μιά συνάδελφο να κάνουμε την διαδήλωσή μας από τα οδοφράγματα της πλατείας Μαβίλη πίνοντας μπύρες ως γνήσια τέκνα της επανάστασης!Εκεί που καθόμαστε παρατηρούμε έναν ανθρωπάκο με ένα πλακάτ στο χέρι να διασχίζει την πλατεία και να κάθεται σε ένα παγκάκι , περιμένοντας ήρεμα-ήρεμα να έρθει η Κοντολίζα.Επαναλαμβάνω οτι ήταν ήσυχος και απλά περίμενε.Σε κλάσματα δευτερολέπτου εμφανίζονται δύο (2!) περιπολικά συνοδεία με ένα ασφαλίτικο (απορία:γιατί τα ασφαλίτικα αυτοκίνητα είναι όλα ίδια;!) και αρχίζουν να τον τραβολογάνε ή αλλιώς "ανακρίνουν ευγενικά!" Σηκωνόμαστε μερικοί να πάμε κοντά (στο πίσω τραπέζι από μας ήταν και ένας συνταξιούχος δικηγόρος) και αφού μας απειλούν οτι θα μας πάνε αυτόφωρο αν δεν κάτσουμε πάλι κάτω , παίρνει το λόγο ο δικηγόρος και αφού τους απειλεί (με κανάλια!) καταφέρνει τελικά να δώσουν πίσω το διαβατήριο του ανθρώπου μιας και ήταν Αμερικανός!(ντοινγκ!-Αμερικανός διαδηλώνει/Ελληνάρες πίνουμε μπύρες) .Γυρνάμε λοιπόν στο τραπέζι μας όπου φυσικά συζητάμε το γεγονός , μην έχοντας προσέξει οτι δίπλα μας έχουν κάτσει τρείς τύποι που μας παρατηρούν στο στόμα μην τυχόν και χάσουν κουβέντα.Ως αφελή κοριτσάκια θεωρούμε οτι μας καλοβλέπουν και χαζοχαιρόμαστε! Ωσπου ο ένας από αυτούς μας κάνει παρατήρηση να μη μιλάμε αν δε ξέρουμε και αφου ο τύπος είναι περιθωριακός κάπου θα τον ξέρανε και τον ανακρίνουνε ( χρησιμοποιώ ακριβώς τα λόγια του) -με λίγα λόγια μας είπε να το βουλώσουμε.Πώς είναι κάτι ταινίες αμερικανιές με κατασκόπους και παρακολουθήσεις (stake out!) ε κάτι τέτοιο!Το γεγονός τελείωσε με την άφιξη της Κοντολίζα επιτέλους (ση ρουλζ οφκορς!) όταν ο συμπαθέστατος Αμερικανός (διακρίνω μια αντίθεση ανάμεσα στις δύο λέξεις!) της έδειξε -για την ακρίβεια στην αυτοκινητοπομπή που τη συνόδευε - το δάχτυλό του για να εισπράξει ένα χειροκρότημα από εμάς , τους επαναστάτες της Μαβίλη!
Χούντα κύριοι!! |
| posted by sorry_girl @ 12:00 μ.μ. |
|
|
|
|
| Copyright |
Flowers to my love
For it 'll never come back again
Rest In Peace
Για να ξεχνάς θα πρέπει να κάψεις
Μνήμες , εικόνες , ρούχα.
Κράτα μόνο φευγαλέα αποτυπώματα χειλιών
Rest In Peace
Λιώνω μικρά κομμάτια καπνού με τις μπότες μου
Στροβιλίζονται αχνά γέλια
Άλλο ένα βράδυ local
Rest In Peace my tired daughter
Eternally yours will be this thought
Θα ξανάρθω όταν γεμίσει τούτο το τζάμι με τρίμματα , σημάδια ποτηριών και σκόνη
Flowers for you at last |
| posted by sorry_girl @ 10:35 π.μ. |
|
|
|
| Πέμπτη, Μαΐου 04, 2006 |
| Χρόνος κυλάει.. |
Διάβαζα πρόσφατα αυτό που είχε πει η Μαλβίνα Κάραλη ότι μετά τα τριάντα μας επιλέγουμε αυτό που πραγματικά μας αρέσει και κάνουμε αυτό που μας ικανοποιεί. Και ελπίζω να είναι αλήθεια γιατί αλλιώς.. την πάθαμε συντρόφια! Για την ακρίβεια προσπαθώ από τώρα να το κάνω. Αρκετά χρόνια έφαγα με ανούσιες εξόδους και επαφές με ανθρώπους που τελικά ήταν μόνο θεατές χωρίς ποτέ να κάνουν το βήμα να γίνουν δρώντες ή ακόμα χειρότερα νόμιζαν ότι δρούσαν ενώ απλά κοιτούσαν. Δε βγάζω την ουρά μου απέξω κι εγώ αμέτρητες φορές έπεσα στην τρύπα , νομίζω όμως ότι το παλεύω ακόμα (ευσεβείς πόθοι; λες;) .Δε θέλω να συνυπολογίσω τις ατέλειωτες ώρες συζητήσεων γιατί ακόμα πιστεύω ότι οι κουβέντες εξακολουθούν να έχουν αξία καθώς μόνο έτσι προβάρω σκέψεις και απόψεις να δω αν ευσταθούν ή θέλουν δουλειά ακόμα.
Έτσι λοιπόν σήμερα που με πήρε μια καλή μου φίλη και θέλει να τα πούμε (πολύ την εκτιμώ αυτή την φράση) θα την πάω βόρεια ,στο Σεβάχ , που προσφέρεται για καφέ και κουβέντες αραγμένες σε καρέκλες για ώρα που περνάει πολύ-πολύ αργά. Δε θα αναφέρω που είναι το μαγαζί μην πλακώσει και κόσμος και το χαλάσουμε! Χα!
Σκεφτόμουνα πολύ έντονα τις τυχαίες συναντήσεις με παλιούς φίλους ή γνωστούς ή πρώην συντρόφους ή γενικά εκπροσώπους εποχών νεκρών. Μιας και πρόσφατα μου έτυχε , τελικά δεν ξέρω αν είναι προάγγελοι καλών ή κακών στιγμών .Ανταλλάζεις τηλέφωνα που ποτέ δεν χρησιμοποιείς τελικά και ενώ το ξέρεις επιμένεις να το αγνοείς .Απομακρύνεσαι από το σημείο της συνάντησης με ένα κρυφό μειδίαμα χαρμολύπης και αναρωτιέσαι τι να φταίει .Μήπως οι πεθαμένες καλησπέρες; (δανεικό από τον Πασχαλίδη) .Μήπως ο χρόνος ; Οι αποφάσεις που ποτέ δεν πήρες; Εκείνες που πήρες;
Πολλές απορίες κι είναι ακόμα νωρίς.. Η μέρα μόλις μέσιασε..
.."Πιάνω να ζωγραφίσω τα παιδιά μες στην πλατεία".. |
| posted by sorry_girl @ 12:55 μ.μ. |
|
|
|
| Τετάρτη, Μαΐου 03, 2006 |
| Στο μυαλό είναι ο στόχος (δανεικό από την Κατερίνα Γώγου) |
Σκοπός ήταν να γραφτεί μια στρωτή ιστορία. Μια ιστορία που κάτι θα έλεγε , που θα έβγαζε ένα νόημα , που θα ενδιέφερε και κάποιον άλλον να τη διαβάσει. Το θέμα όμως είναι τελικά πως είχα ξεχάσει τη βασικότερη των αρχών που διέπουν μια αφήγηση , ένα ποίημα , οποιοδήποτε γραπτό τέλος πάντων : ότι αυτά που γράφεις τα γράφεις για σένα , γιατί εσύ θες να λυτρωθείς ή να βασανίζεσαι .Κανένας άλλος δεν έχει σημασία ίσως για αυτό να υπάρχουν οι αφιερώσεις στις αρχές των βιβλίων , για να ξεγελιούνται οι συγγραφείς ή να κοροιδεύουν τους δικούς τους ανθρώπους ότι τάχα τους σκέφτονταν όταν έγραφαν .Και τελικά έπεσα πάνω σε αυτή τη σκέψη εκφρασμένη από τον Stephen King και χαλάρωσα στιγμιαία αφού μου απαλύνθηκαν οι τύψεις. Ε μετά νευρίασα γιατί συνειδητοποίησα πως τελικά είμαι πολύ ασήμαντη! Βλέπεις δεν ήταν η πρώτη φορά που κάτι για το οποίο θεωρούσα ότι είχα την αποκλειστικότητα της σκέψης τελικά με είχε προλάβει κάποιος άλλος και το είχε πει και μάλιστα καλύτερα .Αυτά όλα στα δεκαεννιά μου (εκεί που κανείς δε σε πιάνει!-δανεικό από το Μάλαμα) .
Είπα λοιπόν ότι θα σταματήσω να γράφω και θα μείνω στο διάβασμα γιατί αυτό δε σε προδίδει ποτέ! Είναι σαράκι όμως που δεν κουράζεται ποτέ και ποτέ δε σταματάει να σε τρώει. Μεγαλώνοντας έμπλεξα με όλα αυτά που μπλέκει κανείς : σχολή , μαθήματα , δουλειές , αμάξι , εφορία , υποχρεώσεις οικογενειακές και φιλικές (και επιμένω στο φιλικές γνωρίζοντας το κόστος αυτής της οριοθέτησης ) και το θέμα του γραψίματος έμενε στο πίσω μέρος του μυαλού μου , επιμένοντας να σέρνεται μπροστά επίπονα , ιδιαίτερα τα ξημερώματα μετά από πολλά ή –όσο περνούσαν τα χρόνια και μειώνονταν οι αντοχές – λίγα ποτά.
Κι έφτασα λοιπόν εδώ . Διανύω την τρίτη δεκαετία μου και τίποτα δε με έκανε να το συνειδητοποιήσω εκτός από λίγα ξαφνικά γεγονότα .
Είναι ένας τρόπος λοιπόν να ξεγελάσω το χρόνο. Ίσως λοιπόν αυτό να είναι και αυτό εδώ το ημερολόγιο . |
| posted by sorry_girl @ 12:25 μ.μ. |
|
|
|
..Εννιά με δύο.. | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
